Rozmyślania męki Pana naszego Jezusa Krystusa z modlitwami

ROZMYŚLANIE SZOSTE
W Ogrojcu pojmania.

O, naświętsza Dziewico błogosławiona,
przypominam Twej naświętszej miłości on
smętek, ktoryś miała, gdy Syn Twoj namilszy w Ogrojcu
Bogu Ojcu się modlił, a strachając się jako
człowiek śmierci, wielce się smęcił, ktorą widział
boskim okiem swoim. O, raczyż się do Jego naświętszej
miłości przyczynić za mną, gdyż On też
na sobie nosił człowieczą naturę i dobrze był
świadom krewkości człowieczeństwa mego, a będąc
sam prawdziwym Bogiem, i wyszedł z żywota
Twego naświętszego jako słońce, a wżdy się oto
lęka śmierci. A coż ja grzeszny człowiek, będąc pełna
rozmaitych grzechow? Jaka na ten czas przy
godzinie śmierci mojej padnie bojaźń na duszę
moję, jeśli nie będzie łaski a miłosierdzia Jego świętego?
Przeto się racz do Jego naświętszej miłości
przyczynić za mną, aby mi dał stałą wiarę i zupełną
nadzieję o łasce i miłosierdziu swoim, aby się
niwczym nie cieszył ze mnie głowny moj nieprzyjaciel
Szatan. Za tym zmowić Pacierz jeden,
Zdrowych Maryj dziesięć.

MODLITWA W DLVGICH
Chorobách y Fráſunkach.
DOkądże móy Pánie chceſz mię zápomniéć/ á nie
wyſłuchaſz w żáłośći vtrapionégo ſtworzenia twé
go? przez ták długi czás wołam do ćiebie/ á tyś od=
wróćił twarz ſwoię odemnie/ przepuśćiłeś ná mię
boleśći/ á máło kiedy czyniſz mię wolną od nich/
náucza mię tego Dawid/ ábym niemiáłá nádźieie
w człowieku/ tylko w Bogu: przetom iedno w to
bie nádźieię pokłádáłá/ á do ćiebie tylko wołáiąc o
rátunek/ w ták gwałtownéy potrzebie moiéy/ á
miáſto poćiechy śleſz á dopuſczaſz ná mię co mię
ſmęći á trapi/ w których ćiężkośćiach práwie vſta=
wa duſzá moiá. Przeto Pánie poyźrzy oczymá mi=
łośierdźia twego ná mię vtrapioną/ day mi odro=

binę łáſki á miłośierdźia ſwégo/ któré pádáią z ſto=
łu tych/ którzy obfitych poćiéch ná duſzách ſwych od
ćiebie ſą nápełnieni/ y roſkwitnęli ſie iáko kwiatki
nád zdroiámi wód ćiekących/ y obtoczyłeś ie mu=
rem możnégo rámięniá ſwoiégo/ iż ſie ich żadna
rzecz ſzkodliwa dotykáć niemoże. O których mówi
Dawid w Pſálmie: Iż po zmiiach y Bázyliſzkach
chodźić będą/ á nie będą im ſzkodźić/ y Anyołóm
ſwym roſkaże/ áby ie ná ręku ſwych nośili/ áby o
kámień nie obráźili nogi ſwoiéy/ á domowi ich nie
przybliży ſie ſkaránie. Znimi ieſtem w vćiſku/
wyrwę y vwielbię ie/ długośćią dni nápełnię ie/ y
vkażę im zbáwienié moie/ ábowiem imię moie po=
ználi/ y wołáli do mnie w vćiſku/ á ia ie wyſłu=
cham. Oto ia iedná nędznicá między wielką vtra=
pionych ná świećie nanędznieyſza/ do ćiebie wo=
łam o rátunek y wſpomożenié/ w téy ćiężkiéy cho=
robie moiéy: grzéchy mię moie odłączáią od ćiebie/
że mię tak długo nie wyſłuchaſz: weź mię w opiekę
ſwoię/ áby ſie mnie nie dotknął grzéch/ áni żadna
zmázá: oto leżę nád oną ſadzawką Siloe/ niemam
ktoby mię podwiódł/ vprzédzáią mię inſzy do ćie=
bie/ biórąc od ćiebie poćiechę y vzdrowienié/ á ia
przedśię leżę w boleśćiách obléwáiąc łzámi pośćiél
moię: przydźże iuż ſam o móy namilſzy odkupićie=
lu/ któryś ná ten świát był nam dla tego zeſłány:
ábyś grzéchy odpuſczał/ vtrapioné z fráſunku wy=
bawiał/ chromé y ślepé vzdrawiał. Vczynże téż tá
ką łáſkę zemną/ podayże mi miłośćiwą rękę ſwoię/ á
nie wzgardzay mię w wielkich ſmętkach y chóro=
bách do ćiebie wołáiącéy/ boć iedno tylko łzy ſą po=
kármem moim. Smiłuyże ſie móy namilſzy pánie/
á weyźrzy w té żáłoſné kąty domu mégo/ w których
nieſłycháć ieno płácz á ſtękánié ludźi vtrapionych:
oddalże ty ſam od niego tę pomſtę karánia ſwégo/
obróć dźiś ſwoie boſkié obliczé do mnie/ przez zaſłu
gę niewinnéy męki twoiéy/ y onégo naświętſzégo
imięnia twégo IESVS/ przez któréś nam v śiebie
roſkazał prośić wſzytkiégo: y przez zaſługę naświę=
tſzéy dźiewice pánny Máryiéy/ mátki twoiéy
błogoſłáwionéy/ y wſzytkich świętych.
A M E N.

"Rozmyślania męki Pana naszego Jezusa Krystusa z modlitwami"

Właściwości wersji:

Właściwości wersji:

transkrypcja

transliteracja