Struktura
Metadane
Autorstwo:
Gatunek:
Nieznany
transkrypcja
Fragmenty: 45
Właściwości wersji:
Język
pl
transliteracja
Fragmenty: 46
Właściwości wersji:
Język
pl
Miejsce w kolekcji
Kolekcja:
Polskie teksty szesnastowieczne
Dokumenty w kolekcji:
Satyry Marcina Bielskiego
Wszystkiej liflandzkiej ziemie ... opisanie
Bielski Test Porównania
Gęśli rożnorymych księga I.
Przesławnego wjazdu do Krakowa i ... koronacyjej Henryka Walezjusa ... wirszem opisanie
Rozmyślania męki Pana naszego Jezusa Krystusa z modlitwami
Rozmowa Baranów
Kronika, to jest historia świata
Pobieranie
ROZMYŚLANIE SZOSTE
W Ogrojcu pojmania.
O, naświętsza Dziewico błogosławiona,
przypominam Twej naświętszej miłości on
smętek, ktoryś miała, gdy Syn Twoj namilszy w Ogrojcu
Bogu Ojcu się modlił, a strachając się jako
człowiek śmierci, wielce się smęcił, ktorą widział
boskim okiem swoim. O, raczyż się do Jego naświętszej
miłości przyczynić za mną, gdyż On też
na sobie nosił człowieczą naturę i dobrze był
świadom krewkości człowieczeństwa mego, a będąc
sam prawdziwym Bogiem, i wyszedł z żywota
Twego naświętszego jako słońce, a wżdy się oto
lęka śmierci. A coż ja grzeszny człowiek, będąc pełna
rozmaitych grzechow? Jaka na ten czas przy
godzinie śmierci mojej padnie bojaźń na duszę
moję, jeśli nie będzie łaski a miłosierdzia Jego świętego?
Przeto się racz do Jego naświętszej miłości
przyczynić za mną, aby mi dał stałą wiarę i zupełną
nadzieję o łasce i miłosierdziu swoim, aby się
niwczym nie cieszył ze mnie głowny moj nieprzyjaciel
Szatan. Za tym zmowić Pacierz jeden,
Zdrowych Maryj dziesięć.
ROZMYSLANIE OSME
Koronowánia Páńſkiégo.
O naświętſza dźiewico błogoſłáwio=
na/ przypominam twéy naświętſzéy miłośći on
ſmętek/ któryś miáłá/ gdyś ſyná ſwégo namilſzégo
widźiáłá oną koroną ſrogą vkoronowánégo/ któ=
rą wielkim gwałtem ná iego naświętſzą głowę
wćiſnęli/ y áż práwie do mozgu przeráźili/ ná iedno
koláno poklękaiąc z niego ſię náśmiéwáli/ bluźniąc
naświętſzé boſtwo iego/ á on to wſzyſtko z pokorą
znośił/ dla zbáwienia mégo. O ráczże ſię do iego
naświętſzéy miłośći przyczynić zá mną/ ábym ia
téż tu wſzyſtkié náśmiéwiſká/ y wſzytkié vrągánia
od nieprzyiaćiół moich (ieſliby ié tu ná mię dopu=
śćił) ſkromnié znośiłá/ ábym przez ſwoię ćiérpli=
wość ośięgnęłá ſobie ónę koronę w wiecznéy chwa
le twoiéy.
Zátym zmówić Paćiérz 1. Zdrowych Máriy 10.