(1898–1980), pochodził z rodziny emigrantów rosyjskich; malarz realistycznych pejzaży, portretów i scen rodzajowych. W wieku 12 lat zachorował na chorobę Heinego-Medina (polio), co uniemożliwiło mu kontynuowanie nauki w szkole publicznej; zainteresował się wówczas malowaniem. W 1915 r. podjął naukę rysunku i malarstwa w Arts Students League. W latach 1923–1924 pisywał do magazynu „The Arts”, a następnie do 1927 r. był asystentem dyrektora w Whitney Studio Club, który promował młodych artystów. W 1929 r. zdobył Medal Art Institute of Chicago, a w 1930 r. drugą nagrodę w Carnegie International Exhibition (zwycięzcą był Pablo Picasso). Dzięki stypendium Guggenheima od 1931 r. podróżował po Hiszpanii, Włoszech, Niemczech, Austrii i Francji. W latach 1933– 1936 uczył w Arts Students League, następnie pracował w Waszyngtonie i w Los Angeles. W czasie II wojny światowej w latach 1941–1945 był korespondentem wojennym w Panamie. Po wojnie współpracował z magazynem „Life” jako ilustrator i autor serii portretów gwiazd Hollywood. W 1948 r. zamieszkał w Sag Harbor. W 1952 r. po indywidualnej wystawie w Nowym Jorku wycofał się z aktywnego życia artystycznego, a około 1966 r. w ogóle zaprzestał malarstwa; jego dzieła znajdują się w wielu muzeach amerykańskich. Żoną Brooka była Gina Knee (1898–1982), malarka abstrakcjonistka.