(1899–1986), major artylerii Wojska Polskiego, po wojnie awansowany przez Rząd RP na Uchodźstwie na stopień podpułkownika. Urodzony w Czerniowcach, uczęszczał do gimnazjum w Krakowie. W czasie I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich. W 1920 r. uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1923–1927 był dowódcą pociągów pancernych Nr 7 „Paderewski” i Nr 2 „Śmigły”; w następnych latach był oficerem 5. Pułku Artylerii Ciężkiej i 8. Pułku Artylerii Polowej. W latach 1938–1939 sprawował stanowisko zastępcy dowódcy 2. Dywizjony Artylerii Konnej w Dubnie. W czasie kampanii wrześniowej dowodził 2. Dywizjonem 61. Pułku Artylerii Lekkiej; wzięty do niewoli niemieckiej, został osadzony w oflagu. Po oswobodzeniu pozostał na emigracji, osiadł w Londynie, pracował w Bibliotece Polskiej. „Był to bardzo sympatyczny i rozsądny oficer zawodowy – wspominała Maria Danilewicz Zielińska. – Po r. 1945 pracował w Anglii fizycznie na nocnych zmianach w jakiejś fabryce. Gdy dowiedział się, że w Bibliotece Polskiej wakuje posada magazyniera/urzędnika pocztowego zgłosił się i pracował niezwykle ofiarnie – prowadziliśmy dużą akcję wysyłki książek (wypożyczeni) do czytelników zamiejscowych – oznaczało to ekspedycję (i noszenie na pocztę) kilkunastu paczek dziennie. I tu właśnie początek kontaktów z Wierzyńskim: zaopiekował się za symboliczną zapłatą skomplikowanymi wysyłkami co najmniej dwu tysięcy paczek, co wiązało się z koniecznością wypisywania kwitów, rachunkami, reklamacjami itp. Wierzyński w czasie pobytu w Londynie zawsze go w magazynie odwiedzał i bardzo lubił. O stosunku do Biblioteki świadczy najlepiej fakt, że po dojściu do wieku emerytalnego jako wolontariusz i on i jego Żona, p. Irena pracowali bezinteresownie w Bibliotece, już na Hammersmith’`ie, a ona pracuje zapewne dotąd. Mjr Tadeusz Smyczyński, awansowany na ppłk. Na Emigracji, czynny w kołach pułkowych, zmarł wiosną 1986 r. w Londynie” (M. Danilewicz Zielińska w liście do P. Kądzieli z 5 sierpnia 1988 r., zbiory P. Kądzieli).