(1902–1989) przed wojną był działaczem politycznym nurtu narodowo-demokratycznego, współtwórcą (w 1922 r.) i pierwszym prezesem organizacji Młodzież Wszechpolska, pracował jako redaktor wielu czasopism wydawanych we Lwowie i Warszawie. Po 1926 r. spod wpływów endecji przeszedł na pozycje piłsudczykowskie. W czasie wojny w 1942 r. założył i redagował „Przegląd Polityczny”, który stał się organem Obozu Polski Walczącej; brał udział w powstaniu warszawskim i redagował prasę powstańczą. Po powstaniu znalazł się w Krakowie; przed wejściem Armii Czerwonej uciekł do Niemiec, gdzie w 1945 r. założył Syndykat Dziennikarzy Polskich w Niemczech. W 1949 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych i działał w środowisku żołnierzy AK w Nowym Jorku, w latach 1951–1956 pełnił funkcję sekretarza generalnego Ligi Niepodległości Polski. W 1957 r. wydał nakładem własnym w Nowym Jorku książkę Kraj i emigracja, kontrowersyjne studium stanowiące syntezę dziejów emigracji, potępiające środowiska emigracyjne za negatywny stosunek do PRL. W 1958 r. powrócił do kraju i zaangażował się w zwalczanie emigracji; w latach 1959–1970 był redaktorem naczelnym Krajowej Agencji Informacyjnej, obsługującej prasę polonijną; podjął współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa; po Marcu ’68 był autorem artykułów prasowych o antysemickim charakterze.