(1910–1992), filmowiec. W latach 1931–1937 był w Polsce producentem kilkunastu filmów, m.in. biograficznego filmu dokumentalnego o Józefie Piłsudskim "Pieśń o wielkim rzeźbiarzu" (1937). W czasie wojny znalazł się w Stanach Zjednoczonych i pracował dla Polish Information Center w Nowym Jorku, następnie – odkupując od tej placówki materiały filmowe (własne lub przez nią dystrybuowane), założył firmę P.I.C. Films, Inc., która wyprodukowała m.in. pełnometrażowe filmy dokumentalne: "Beyond Endurance" (inny tytuł: "Slaves of Hitler"; 1946) o polskim ruchu oporu (powstaniu w getcie warszawskim, powstaniu warszawskim) i walkach polskich formacji na różnych frontach II wojny światowej (m.in. pod Narwikiem i pod Monte Cassino), do którego komentarz napisał Józef Wittlin, oraz "Ostatnie dni Warszawy" ("Last days of Warsaw"; 1952), z komentarzem pióra Jana Lechonia, wykorzystujący oryginalne materiały nakręcone przez filmowców-powstańców (m.in. Jerzego Gabryelskiego, który taśmy powstańcze przekazał w 1946 r. ambasadzie amerykańskiej w Warszawie, by uchronić je przed zniszczeniem; zostały po latach wyzyskane ponownie w 2014 r. w dokumentalizowanym filmie "Powstanie Warszawskie" w reżyserii Jana Komasy). Z notatek dziennikowych Lechonia wynika, że Bejtman angażował go wielokrotnie do różnych przedsięwzięć filmowych produkcyjnych i promocyjno-propagandowych; był też ostatnią osobą, z którą poeta widział się przed samobójczą śmiercią (jadł z nim lunch w restauracji hotelu Henry Hudson). Bejtman działał w amerykańskim przemyśle filmowym do wczesnych lat siedemdziesiątych (związany był m.in. z wytwórnią Turner Classic Movies).