(1902-1985), powieściopisarz, eseista, publicysta (zob. biogram: WPPiBL, t. 5). W czasie wojny przebywał w Wilnie; publikował w wydawanym przez Niemców „Gońcu Codziennym”; za współpracę z tym pismem został na przełomie 1942/1943 r. skazany przez Wojskowy Sąd Specjalny AK na karę śmierci; wiosną 1943 r. wyrok został zawieszony przez dowódcę Okręgu Wileńskiego AK płk. Aleksandra Krzyżanowskiego ps. Wilk. W maju 1943 r. na zaproszenie władz niemieckich (za zgodą polskich władz podziemnych) uczestniczył w Katyniu w ekshumacji polskich oficerów. W styczniu 1945 r. wyjechał prze Pragę i Wiedeń do Włoch, gdzie na zlecenie Biura Studiów Oddziału Kultury i Prasy 2. Korpusu opracowywał wydawnictwo „Zbrodnia katyńska w świetle dokumentów”. W listopadzie 1945 r. wyrokiem sądu koleżeńskiego Związku Dziennikarzy RP został uniewinniony z zarzutu współpracy z niemiecką prasą okupacyjną z powodu braku materiału dowodowego.