Komentarz w korespondencji Skamandrytów

(1886–1966), poeta, prozaik, tłumacz (zob. WPPiBL, t. 6). Studiował filozofię, psychologię i filologię klasyczną na uniwersytetach w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu. W latach 1911–1913 wspólnie z Władysławem Kościelskim prowadził miesięcznik „Museion”, w latach 1919–1924 pracował w służbie wojskowo-dyplomatycznej. W 1924 r. osiadł w rodzinnym majątku w Pławowicach, gdzie w 1928 i 1929 r. zorganizował zjazdy poetów, w których m.in. uczestniczyli skamandryci. W latach 1930–1931 był redaktorem miesięcznika „Pamiętnik Warszawski”. Publikował w „Przeglądzie Współczesnym”, „Czasie”, „Wiadomościach Literackich”. Okres okupacji niemieckiej spędził w Pławowicach, udzielał schronienia wielu literatom i artystom. Po wkroczeniu wojsk sowieckich opuścił Pławowice, zamieszkał w Zakopanem. Współpracował z teatrami Katowic i Krakowa. W 1960 r. przeniósł się do Warszawy. Zob. też W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny, t. 3: L–O, Warszawa 2006, s. 183–184. (Beata Dorosz)

Komentarz w edycji korespondencji Marii Dąbrowskiej i Anny Kowalskiej

(1886-1966), dramatopisarz, poeta, prozaik, dyplomata, redaktor. Należał w 1911 r. do współzałożycieli i współredaktorów pisma Literackiego „Museion”. W latach 1930-1931 redagował „Pamiętnik Warszawski”.  W okresie okupacji niemieckiej mieszkał w rodzinnym majątku Pławowice. Brał udział w działalności konspiracyjnej. Wraz z żoną Janiną organizował pomoc dla literatów i ludzi sztuki, udzielając im schronienia i finansowego wsparcia, prowadził młodzieżowy teatr domowy. Zagrożony aresztowaniem, porzucił Pławowice i w marcu 1945 r. wyjechał do Krakowa, następnie zamieszkał w Zakopanem, w 1960 r. przeniósł się na stałe do Warszawy. Autor m.in. dramatów Obrona Ksantypy (1939), Penelopa (1945), Przygoda florencka (1957), powieści o M. Koperniku Kłos panny (1929), szkiców literackich Opowieści o ludziach i zdarzeniach (1964), Z niejednej szuflady (1967). (Sylwia Chwedorczuk)