Komentarz w korespondencji Skamandrytów

(1884-1954), prozaik, dramatopisarka, publicystka (zob. biogram: WPPiBL, t. 6). Nałkowska w lutym 1945 r. zamieszkała w Łodzi, weszła w skład zespołu redakcji marksistowskiej „Kuźnicy”, w maju 1945 r. została posłanką Krajowej Rady Narodowej. (Beata Dorosz)

Komentarz w korespondencji Marii Dąbrowskiej i Anny Kowalskiej:

(1884–1954), pisarka, publicystka, wieloletnia działaczka ZLP i PEN Clubu. Była współzałożycielką Zespołu Literackiego Przedmieście (1933–1937). Po wybuchu II wojny światowej wyjechała z Warszawy na wschód, ale po miesiącu wróciła do stolicy. W czasie okupacji utrzymywała się m. in. z prowadzenia sklepiku tytoniowego. Uczestniczyła w konspiracyjnym życiu literackim. Podczas powstania warszawskiego przebywała u swojej przyjaciółki Zofii Villaume‑Zahrtowej w Adamowiźnie pod Grodziskiem Mazowieckim. W latach 1945–1947 posłanka do Krajowej Rady Narodowej, od 1947 r. do sejmu. Wchodziła w skład Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Opublikowała m. in. powieści Romans Teresy Hennert (1924), Niedobra miłość (1928), Granica (1935), dramat Dom kobiet (1930), zbiór opowiadań Medaliony (1946). Od 1899 r. prowadziła dziennik (Dzienniki, t. 1–6, 1975–2001). (Sylwia Chwedorczuk)