Rozmyślania męki Pana naszego Jezusa Krystusa z modlitwami

ROZMYŚLANIE DZIESIĄTE
na krzyżu zawieszenia Pańskiego.

O, naświętsza Dziewico błogosławiona,
przypominam Twej naświętszej miłości on
smętek, ktoryś miała, gdy Syn Twoj namilszy był okrutnie
na onym krzyżu rozciągniony i wszystkie
stawy z miejsca się swego zruszyły, a członki Jego
naświętsze wszystkie się rozstąpiły. O, raczyż się do
Jego naświętszej miłości przyczynić za mną, przez
onę okrutną boleść Jego krzyżową, aby mi to raczył
wszystko odpuścić, jakom Go tu kolwiek obrażała
członkami moimi od młodości mojej, aż do tego
czasu, i jako był z onym wielkim krzyżem podniesiony,
zawołał wielkim głosem: „Pragnę”, a
Tyś mu żadnego ochłodzenia dać nie mogła, ale mu
tam dali Żydowie pić ocet i żołć. A gdy ukusił, miał
wielkie udręczenie na języku swoim. O, raczyż się
do Jego naświętszej miłości przyczynić za mną, aby
mi to wszystko raczył miłościwie odpuścić, jakom
Go kolwiek obrażała językiem moim i bliźnego
mego, aby mi dał swe naświętsze ciało przyjąć ku
leczeniu tych grzechow moich, i ku pociesze duszy
mojej A przez ono sieroctwo, ktoremeś była na
on czas ogarniona, gdy Syn Twoj namilszy polecił
Cię Janowi. Raczyż się do Syna swego namilszego
przyczynić za mną, aby mię tu nie raczył osierocać
na tym nędznym świecie, żeby mi dał anioła
stroża, ktoryby mię strzegł od wszystkich sidł nieprzyjacioł
moich. A jako raczył do Boga Ojca zawołać:
„BOŻE OJCZE MOJ, CZEMUŻ MIĘ OPUŚCIŁ.” O,
raczyż się do Jego naświętszej miłości za mną przyczynić,
aby mię też nie raczył opuszczać czasu godziny
śmierci mojej i każdego zawołania mego, gdy
zawołam do Niego we wszystkich smutkach i doległościach
moich. Jako raczył zawołać do Boga
Ojca swego niebieskiego: „BOŻE OJCZE, W RĘCE
TWOJE POLECAM DUCHA MEGO.” Raczże
się do Jego naświętszej miłości przyczynić za mną,
aby mi też to dał wymowić czasu godziny śmierci
mojej z dobrą wiarą i nadzieją o miłosierdziu Jego.
A jako dał sobie przebić bok swoj naświętszy
oną okrutną włocznią, z ktorego wyszła krew i
woda na omycie grzechow naszych, aby raczył dotknąć
serca mego włocznią miłości swojej, abym
Go miłowała ze wszystkiego serca i duszy swojej,
aby też raczył dotknąć serca nieprzyjacioł moich, a
uczynił miedzy nimi a mną wieczny mir i pokoj,
jaki uczynił miedzy Bogiem Ojcem i człowiekiem
na krzyżu. A jako oświecił ślepego onego
Longina, ktory bok Jego naświętszy przebił na krzyżu,
aby też oświecił zaślepienie wszystkich heretykow,
ktorzy odstąpili od kościoła powszechnego
chrześciańskiego, aby im raczył dać przez
swoje wielkie a niezmierne miłosierdzie
uznanie.
Zmow Pacierz i dziesięć Zdrowych
Maryj.

ROZMYSLANIE DZIESIąTE
ná krzyżu záwieſzenia Páńſkiégo.

O naświętſza dźiewico błogoſłáwio=
na/ przypominam twéy naświętſzéy miłośći on
ſmętek/ któryś miáłá/ gdy ſyn twóy namilſzy był o=
krutnie ná onym krzyżu rozśćiągniony/ y wſzyſtkié
ſtáwy z mieyſcá ſię ſwégo zruſzyły/ á czlónki iego
naświętſzé wſzyſtkié ſię rozſtąpiły. O ráczyſz ſię do
iego naświętſzéy miłośći przyczynić zá mną/ przez
onę okrutną boleść iego krzyżową/ áby mi to ra=
czył wſzyſtko odpuśćić/ iákóm go tu kolwiek obrá=
żáłá członkámi moimi/ od młodośći moiéy áż do te=
go czáſu/ y iáko był z onym wielkim krzyżem pod=
nieśiony/ záwołał wielkim głoſem: PRAGNę: á
tyś mu żadnégo ochłodzenia dáć niemogłá/ ále mu
tám dáli żydowie pić ocet y żółć: á gdy vkuśił/ miał
wielkié vdręczenié ná ięzyku ſwoim. O raczyſz ſię
do iego naświętſzéy miłośći przyczynić zá mną/ á=
by mi to wſzyſtko raczył miłośćiwie odpuśćić/ iá=
kom go kolwiek obráżáłá ięzykiem moim/ y bliźnégo
mego: áby mi dał ſwé naświętſzé ćiáło przyiąć ku
léczeniu tych grzéchów moich/ y ku poćieſzé duſzy
moiéy. A przez ono śiéroctwo/ którémeś byłá ná
on czás ogárniona/ gdy ſyn twóy namilſzy poléćił
ćię Ianowi. Ráczyſz ſię do ſyná ſwégo namilſzégo
przyczynić zá mną/ áby mię tu nie raczył ośiéro=
cáć ná tym nędznym świećie/ żeby mi dał Aniołá
ſtróżá/ któryby mię ſtrzégł od wſzyſtkich śidł nie=
przyiaćiół moich. A iáko raczył do Bogá Oycá zá=
wołać: BOZE OYCZE MOY, CZEMVZ MIę OPVSCIL. O
ráczyſz ſię do iego naświętſzéy miłośći zá mną przy
czynić/ áby mię téż nie raczył opuſczáć czáſu godźi=
ny śmierći moiéy/ y káżdégo záwołánia mégo/ gdy
záwołam do niego we wſzyſtkich ſmutkách y dole=
głośćiách moich. Iáko raczył záwołáć do Bogá
Oycá ſwégo niebieſkiégo: BOZE OYCZE, W Rę-
CE TWOIE, POLECAM DVCHA MEGO. Ráczże
ſię do iego naświętſzéy miłośći przyczynić zá mną/
áby mi téż to dał wymówić czáſu godźiny śmierći
moiéy/ z dobrą wiárą y nádźieią o miłośierdźiu ie=
go. A iáko dał ſobie przebić bok ſwóy naświętſzy
óną okrutną włocznią/ z którego wyſzłá kreẃ y
wodá/ ná omyćié grzéchów náſzych/ áby raczył do=
tknąć ſercá mégo włocznią miłośći ſwoiéy/ ábym
go miłowáłá ze wſzyſtkiégo ſercá y duſzy ſwoiey:
áby téż raczył dotknąć ſercá nieprzyiaćiół moich/ á
vczynił miedzy nimi á mną wieczny mir y pokóy/
iáki vczynił miedzy Bogiem Oycem y człowie=
kiem/ ná krzyżu. A iáko oświéćił ślepégo onégo
Longiná/ który bok iego naświętſzy przebił ná krzy
żu/ áby téż oświéćił záślepienié wſzyſtkich Hærety=
ków/ którzy odſtąpili od kośćiołá powſzechnégo
chrześćiáńſkiégo/ áby im raczył dáć przez
ſwoie wielkié á niezmierné miło=
śiérdźie vznánié.
Zmów Paćiérz/ y dźieśięć Zdrowych
Máriy.

"Rozmyślania męki Pana naszego Jezusa Krystusa z modlitwami"

Właściwości wersji:

Właściwości wersji:

transkrypcja

transliteracja