Gęśl Trzynaſta.
Turpe quidem dictu, ſed ſi modo vera fatemur,
Vulgus amicitias, vtilitate probat.
SRomotá kto odbieży w zły raz przyiaćielá/
Gdy by mu miał być w ten cżás zá vćieſzyćielá.
Sromotá śię wſtecż coffáć/ y krok zopakowáć/
Sromotá w dno záwisłey Náwy nie rátować.
Sromotá w przyiaćielſtwie przeſtawáć z Fortuną/
W ſzcżeśćiu trwáć/ á zaprzeć ſię gdy ſię ſzkody ſuną.
Lecż iuż acż wſtyd powiedźieć (iednák prawdę rzekſzy)
Kto dźiś z więtſzym pożytkiem/ ten przyiaćiel lepſzy.
Pierwſza piecża o zyſku/ niż o pocżćiwośći/
A wiárá z płochym ſzcżeśćiem rowney ſtátecżnośći.
Ledwo byś dźiś w tyśiącu nápadł ná iednego/
Co by Cnotę zá myto kładł vcżynku ſwego.
Sámá Cnoty ozdobá/ gdźie nie nátkaſz ręki/
Nic nie ieſt/ á dármo być dobrym iuſz przezdźięki.
Ten dźiś Brat/ z kim groſz idźie/ nie groſz iedno dáry.
Gdy kogo ocż poprośiſz/ poydźieſz w zad dmąc w ſpáry.