7 kroków z przerwą po 4
rytmicznie, z akcentem na „kto”
wysoko, liturgicznie
Kto tam
[stuka]? kto tam stuka?
….
Ktoś ty taki?… po co?… na co?
Ach, trup, trup! upiór, ladaco!
[przestawka]
Ktoś ty taki, zgiń, przepadaj
[przestawka dla rytmu]
Ktoś ty, bracie? Opowiadaj.
powolnie i smutnie
Trup… trup!... tak jest, moje dziecię.
Trup… trup… ach! nie bierz tata!
wolno
Umarły!... o nie! tylko umarły dla świata!
Jestem pustelnik, czy mnie [wy] rozumiecie?
liturgicznie
Skąd przychodzisz tak nierano?
Kto jesteś? jakie twe miano?
….
wolno, z zaciąganiem
Lecz co tobie do mego rodu i nazwiska?
Gdy dzwonią po umarłym, dziad stoi przy dzwonie,
Pytają ludzie, kto zeszedł ze świata?
„A na co ta ciekawość? zmów tylko pacierze”.
Otóż ja także umarły dla świata.
Na co tobie ciekawość, zmów tylko pacierze.
….
wolno
Słyszysz, jaki szturm na dworze?
Czy widzisz łyskanie gromu?
ogląda się
Błogosławione życie w małym, własnym domu!
śpiewa
na nutę oberka
Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy,
I noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy
W cichym, własnym domu!
….
wysoko, liturgicznie
Kiedy tak chwalisz mój dom i kominek,
….
ziżej, z zaśpiewem
Nie wiesz, jaki tu żar płonie,
Mimo deszczu, mimo chłodu,
Zawsze płonie!
Nieraz chwytam śniegu, lodu,
Na gorącym cisnę łonie;
I śnieg tonie, i lód tonie,
Z piersi moich [mojej] para bucha,
Ogień płonie!
Stopiłby kruszce i głazy,
Gorszy niż ten tysiąc razy,
pokazując kominek
Milion razy!
I śnieg tonie, i lód tonie,
Z piersi moich [mojej] para bucha,
Ogień płonie!