DO SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ
12 grudnia ubiegłego roku na Kongresie Kultury Polskiej w Warszawie ogłoszony został Apel – filmowców – dokumentalistów żądających zagwarantowania możliwości rejestracji na taśmie filmowej faktów składających się na najnowszą historię Polski. Apelem tym środowisko dokumentalistów przedstawiło trudności, na jakie napotkało ze strony władz państwowych w spełnieniu swych podstawowych powinności. W rezultacie nigdy już nie zobaczymy na ekranie pełnych przekazów polskich miesięcy Czerwca[1956 i 1976], Października, Marca, Grudnia. Nigdy już nie zobaczymy na ekranie tego co działo się pomiędzy tymi przełomowymi datami – obrazu przemian świadomości społeczeństwa, które daty te nieuchronnie zapowiadały.
I oto nazajutrz po opublikowaniu apelu – trzynastego grudnia 1981 r. dokumentaliści zostali całkowicie pozbawieni jakiejkolwiek możliwości działania. Zakaz ten trwa do dzisiaj Rzeczywistość obecnego okresu jest niedostępna dla filmu dokumentalnego.
Kolejny grudzień będzie następną białą plamą na mapie narodowej pamięci. Będzie ich coraz więcej. Przyszłym pokoleniom Polaków grozi amputacja pamięci historycznej. Władze, które z taką stanowczością odcinają społeczeństwo od taśmy prawdy – skazują przekaz historyczny na unicestwienie a wydarzenie naszego czasu – za wieczną niepamięć.
Warszawa, 13 stycznia 1982 r.
Andrzej Brzozowski, Krystyna Gryczełowska, Tadeusz Pałka, Andrzej Zajączkowski, Bogdan Kosiński, Tomasz Pobóg-Malinowski, Michał Bukojemski, Leszek Krzyżański, Stanisław Niedbalski, Irena Kamińska, Jerzy Ziarniak, Zbigniew Karpowicz, Andrzej Titkow, Andrzej Piekutowski, Marcel Łoziński, Jacek Petrycki, Józef Gębski, Bronisław Baraniecki, Krzysztof Kieślowski, Józef Cyrus, Jerzy Gościk, Grzegorz Eberhardt, Andrzej Trzos, Jacek Mierosławski, Maria Kwiatkowska, Małgorzata Jaworska, Wiesława Dembińska, Paweł Kędzierski.