Stan nadzwyczajny wprowadzony 13 grudnia 1981 r. i zniesiony 22 lipca 1983, a szerzej cały okres od jego wprowadzenia do upadku PRL w 1989 r. Stan Wojenny został wprowadzony, wbrew obowiązującemu wtedy prawu, celem rozbicia ruchu Solidarnościowego i utrzymania władzy przez polityczno-wojskowe elity PRL. W jego pierwszym okresie internowano ok. 10 000 osób, a ok. 40 poniosło śmierć, zwolennicy Solidarności musieli się liczyć ze zwolnieniami z pracy i surowymi wyrokami więzienia. Rozwiązano lub zawieszono wiele ogranizacji społecznych i tytułów prasowych. Ponieważ w wyniku stanu wojennego ośrodek władzy w PRL przemieścił się z partii do wojska, niektórzy historycy uważają go za faktyczny zamach stanu.