Rosiński Czesław

Brak dat biograficznych. W czasie wojny więziony w łagrach sowieckich; po uwolnieniu dotarł do formującego się w ZSRR wojska polskiego. Został żołnierzem 6. Dywizji Piechoty Polskich Sił Zbrojnych; na łamach gazetki tej formacji, „Do Zwycięstwa” debiutował jako poeta. Ewakuowany do Palestyny, był żołnierzem 2. Warszawskiej Dywizji Pancernej; wiersze drukował w codziennym piśmie Brygady Strzelców Karpackich „Ku Wolnej Polsce” (1942) oraz w „Orle Białym” (1943–1944), a po wojnie w wydawanym na terenie Włoch tygodniku 2. Warszawskiej Dywizji Pancernej „Taran” (1946). Jego utwory znalazły się w tomie Azja i Afryka. Antologia poezji polskiej na Środkowym Wschodzie, oprac. J. Bielatowicz, Palestyna 1944 oraz w Antologii poezji polskiej 1939–1945, oprac. S. Lam, Paryż 1945. Po demobilizacji w 1947 r. przebywał w Londynie, był początkującym linotypistą w drukarni, gdzie drukowany był „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”; „Opowiadał, że «dziobie» […] 70 wierszy na godzinę (normalna wydajność 140–170 wierszy)” (ze wspomnienia Edmunda Golla Od Forfar to Hove, w: Dopóki jest „Dziennik” – jestem, red. K. Bzowska, wstęp R. Habielski, Londyn 2000, s. 273); później został linotypistą w Montomeryshire Printing.

Rosiński Czesław

Fragmenty z tym bytem 14

Szablony użycia 10