(1900– 1989), lekkoatletka (zob. biogram: PSB, t. 47); w 1926 r. ustanowiła rekord świata w rzucie dyskiem, który później wielokrotnie poprawiała; zwyciężyła w Światowych Igrzyskach Kobiet w 1926 i 1930 r.; w 1928 r. w Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie zdobyła pierwszy dla Pol- ski złoty medal (rzut dyskiem; w tych samych igrzyskach w Konkursie Literackim Wierzyński otrzymał złoty medal za tom wierszy Laur olimpijski, Warszawa 1927). W 1928 r. wyszła za mąż za dyplomatę i ministra skarbu Ignacego Matuszewskiego. We wrześniu 1939 r. uczestniczyła wraz z mężem w akcji wywiezienia z kraju złota z Banku Polskiego do Paryża. Od 1941 r. przebywała w USA. W 1944 r. i ponownie w latach 1946–1948 pracowała w sekretariacie Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, którego współzałożycielem w 1943 r. był Matuszewski. Po śmierci drugiego męża, Jerzego Szczerbińskiego, osiadła na Florydzie. Pisała wiersze (jeden z utworów, Skrzypce, pierwodruk: „Skamander” 1926, nr 44/46, dedykowany był Janowi Lechoniowi); pod panieńskim nazwiskiem wydała tom Któregoś dnia (Warszawa 1929).