(1903–1974), dyplomata. Przed wojną pracował w Agencji Iskra na stanowisku kierownika działu politycznego, był też warszawskim korespondentem United Press of America. W czasie wojny zajmował stanowisko attaché prasowego Ambasady RP w Waszyngtonie. Po wojnie pozostał na emigracji i był wysokim urzędnikiem Kongresu; pracował w Committee on Immigration and Naturalization przy Izbie Reprezentantów oraz był stałym doradcą Komisji Prawniczej, a także (1951) głównym doradcą Komisji Izby Reprezentantów do Badania Spraw Uchodźców. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Genewie. Jan Nowak-Jeziorański pisał o nim: „świetny znawca amerykańskiego mechanizmu parlamentarnego. […] Ten zawodowy dyplomata polski przez długie lata po wojnie, jako radca prawny i sekretarz jednej z komisji Senatu, był szarą eminencją Kongresu” (J. Nowak-Jeziorański, Polska z oddali, Londyn 1988, s. 318). Besterman odegrał w późniejszym okresie istotną rolę w zabiegach Lechonia o uzyskanie obywatelstwa amerykańskiego, kierując przy pomocy zaprzyjaźnionych urzędników amerykańskich kolejnymi etapami: od 1952 r., kiedy poeta złożył wniosek w tej sprawie, aż do wiosny 1956 r., kiedy zdawał – wymagany przed złożeniem przysięgi – egzamin ze znajomości historii USA.