Struktura
Metadane
Autorstwo:
Gatunek:
Nieznany
transkrypcja
Fragmenty: 45
Właściwości wersji:
Język
pl
transliteracja
Fragmenty: 46
Właściwości wersji:
Język
pl
Byty
Miejsce w kolekcji
Kolekcja:
Polskie teksty szesnastowieczne
Dokumenty w kolekcji:
Satyry Marcina Bielskiego
Wszystkiej liflandzkiej ziemie ... opisanie
Bielski Test Porównania
Gęśli rożnorymych księga I.
Przesławnego wjazdu do Krakowa i ... koronacyjej Henryka Walezjusa ... wirszem opisanie
Rozmyślania męki Pana naszego Jezusa Krystusa z modlitwami
Rozmowa Baranów
Kronika, to jest historia świata
Pobieranie
DROGA PIĄTA.
Piąta droga Twoja była, o moj namilszy
Dobrodzieju, kiedy Cię oni złośliwi Żydowie
do onej cięmnice prowadzili i zepchnęli Cię z onego
wschodu, ażeś padł na ziemię i roztrąciłeś sie
niewinny Baranku, Panie Jezu Kryste, od onego
srogiego upadnienia na ziemię. Oto ja też upadam
nędzna grzesznica na oblicze swoje, dziękując Ci
z całego serca swego za tak wielką łaskę i okrutną
mękę. A proszę Cię, uchowaj mię upadku
dusznego i cielesnego przed oblicznością nieprzyjacioł
moich. Nie ciesz głownego nieprzyjaciela mego
szatana, wyrwi mię z mocy a paszczeki jego, przez te
wszytkie udręczenia, ktoreś dla mnie cierpiał, w onej
smrodliwej cięmnicy, gdzieś związany siedział
na ziemi w onym srogim błocie. Proszę Cię, o
moj namilszy Odkupicielu, wywiedźże mię z cięmnice
potępienia wiecznego a niewolstwa grzechu,
a oświeć mię siedmią darow Ducha Świętego,
abym przeciwko Tobie więcej już nie grzeszyła. Amen.
Za tym mowić Pacierz i Zdrowę Maryją.
ROZMYSLANIE WTORE
Pozdrowienia Elżbiety S.
Wtore weſele twoie było o naświętſza
dźiewico błogoſłáwiona/ kiedyć Aniół Gábriel
zwiáſtował/ iż Helżbietá błogoſłáwioná ćiotká
twoiá/ poczęłá w żywoćie ſwym ſyná/ á tyś z wiel=
ką rádośćią ſzłá do niéy ku poſłudze/ á z nią ſię téż
rádowáć z téy iéy poćiechy. O ráczyſz ſię do ſyná
ſwégo námilſzégo przyczynić zá mną/ áby mi téż ra
czył vżyczyć ták miłośiernégo ſercá/ ábym ſię nie le=
niłá iść ku poſłudze y naubożſzych bliźnych moich/
vſługuiąc im w ich niedoſtátkách/ á ćieſzyłá ſię téż
z ich poćiech/ iáko z ſwych właſnych. á iżeś to ſámá
błogoſłáwionémi vſty ſwémi wyznáłá/ iż dla two
iéy wielkiéy pokory/ nálázłáś táką łáſkę v páná ſwé
go/ ráczyſz ſię do iego naświętſzéy miłośći przyczy=
nić zá mną/ áby mi téż raczył vżyczyć cząſtkę poko=
ry twéy świętéy/ z tákim vniżeniem/ żeby ſię we=
mnie nigdy nie ználazł ten ſproſny grzéch Pychá.
Zátym mowić Paćiérz/ y Zdrowych Máriy
dźieśięć.