ROZMYŚLANIE PIERWSZE
Zwiastowania anielskiego.
O, naświętsza Dziewico, błogosławiona Porodzicielko
Pana naszego
Jezusa Krystusa, przypominam
twej naświętszej miłości ono Twoje wielkie
wesele, ktoreś miała, gdy
anioł Gabryjel zwiastował
Ci Syna Twego namilszego w żywot Twoj naświętszy,
ktoregoś w wielkim weselu i radości dusze
swej poczęła. O, raczyż się do Jego naświętszej
miłości przyczynić za mną, aby we mnie raczył zapocząć
dobre początki dobrego życia mego, a iżby
się w Nim rozradowała dusza moja i serce moje,
rozmyślając zawżdy o tym dobrodziejstwie Jego,
ktore uczynił nad rodzajem ludzkiem, iż się raczył
tak uniżyć dla zbawienia mego, wstąpiwszy w
Twoj naświętszy żywot, wzi
ął na się naturę człowieczeństwa
naszego z naświętszej panieńskiej
krwie Twojej, abym zawżdy rozmyślając o tych
dobrodziejstwach Jego, mnożyła się we mnie miłość
przeciw Jego naświętszej miłości z przymnożeniem
wszelakich pobożnych chrześciańskich cnot.
Po tym mowić
Pacierz i
Zdrowych Maryj dziesięć.