(1899–1970), prozaik, poeta, tłumacz (zob. WPPiBL, t. 7). Należał do zespołu Teatru Studya Stanisławy Wysockiej w Kijowie, gdzie zaprzyjaźnił się m.in. z Jarosławem Iwaszkiewiczem. Po przyjeździe do Warszawy we wrześniu 1918 r. spotkał młodych pisarzy skupionych wokół redakcji „Pro Arte et Studio”. Brał udział w inaugurującym wieczorze poetyckim kawiarni Pod Picadorem. Drukował swoje utwory w „Skamandrze” (np. powieść Wniebowstąpienie). Uprawiał narciarstwo i taternictwo (jego żoną została w 1923 r. Helena Gąsienica-Roj, separacja w 1936 r.), do 1926 r. mieszkał w Zakopanem (potem w latach 1932–1936), prowadził z żoną Amatorski Podhalański Teatr Ludowy. W czasie wojny, po ślubie z Heleną Zielińską zamieszkał w Milanówku, brał udział w konspiracyjnym życiu kulturalnym. Po wojnie kontynuował twórczość literacką, publikował opowiadania, powieści, wspomnienia, sztuki sceniczne. W 1957 i 1959 r. wyjeżdżał do siostry mieszkającej w Anglii.