(1885-1964), robotnik, działacz socjalistyczny (zob. biogram: PSB, t. 16); polityk PPS, członek Organizacji Bojowej PPS ; uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 r., a następnie organizator i przywódca Związku Zawodowego Robotników Rolnych zwany „Królem fornali”; w latach 1922‒1930 poseł na Sejm. Więziony i dwukrotnie skazany za organizowanie strajków robotników rolnych oraz za działalność opozycyjną wobec sanacji. Ostatni prezydent międzywojennej Łodzi w 1939 r. W latach 1939-1941 więziony przez NKWD i zesłany na Syberię; zwolniony na mocy układu Sikorski–Majski, dotarł do Londynu, gdzie w latach 1942‒1943 piastował tekę ministra skarbu, przemysłu, handlu i żeglugi, w latach 1943-1944 był wicepremierem w rządzie S. Mikołajczyka, a w latach 1944‒1947 ministrem skarbu. Jeden z przywódców PPS na emigracji.