Mikołajczyk Stanisław
(1901–1966), polityk, działacz ruchu ludowego (zob. biogram: PSB, t. 21). Od 1922 członek PSL-Piast, w latach 1930-1935 poseł na Sejm. Od 1939 r. na emigracji, stanął na czele Komitetu Zagranicznego SL, w latach 1939-1941 wiceprzewodniczący Rady Narodowej, od 1941 do 1943 minister spraw wewnętrznych i wicepremier. W latach 1943-1944 prezes Rady Ministrów. W 1945 r. uznał decyzje jałtańskie, wszedł do Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej jako wicepremier. Był prezesem NKW PSL, walczył o przeprowadzenie wolnych wyborów w Polsce. W 1947 r. zagrożony aresztowaniem zbiegł na Zachód. Przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych. Środowisko emigracji niepodległościowej w USA, głównie z kręgu KNAPP i Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, ale także i część starej Polonii (wywodzącej się z emigracji ekonomicznej z przełomu XIX i XX w.) odnosiły się do działalności Mikołajczyka z dużym krytycyzmem, w efekcie nie tylko nie został przywódcą emigracji, ale w kilka lat po zamieszkaniu w Stanach znalazł się wręcz w izolacji politycznej. Zob. m. in. W. Jędrzejewicz, Kongres Polonii a Mikołajczyk, w tenże: Polonia amerykańska w polityce polskiej, 2006., s. 282–288; A. Paczkowski, Stanisław Mikołajczyk czyli klęska realisty (zarys biografii politycznej), Warszawa 1991.
![[11 lutego 1946]](/storage/fragments/428.png)
