1.
Ja także duch losów,Twa siostra i wężów,Piorun lejąca z włosów,Krew sącząca z orężów,Najstraszniejsza na niebie,Tu czekałam — na ciebie…
2.
Z północnego biegunaNa przebłysku pioruna.
3.
Wiem, wydarto nam z ręku,Lecz ten człowiekEolion nasz będzie,Nasz! nasz! zawsze i wszędzie,Jak harfa pełna jęku,Jako gwiazda straconaNasz będzie! nasz! aż skona!
k.4r (2)
1.
Niech wejdą kłosy świetne, Niechaj wejdą czerwone,Mrozem je ducha zwionę,Sierpem je ducha zetnę…Cóż tam więcej na ziemi?
2.
Patrz, księżyc się wynurzaMalowany świętemiJako tarcza tęczowa…Niknij…