(1905–1997), amerykański śpiewak (bas) polskiego pochodzenia; zaprzyjaźniony z Lechoniem i Wierzyńskim od okresu międzywojennego w Paryżu. Po wybuchu wojny znalazł się w Stanach Zjednoczonych, gdzie Ignacy Jan Paderewski powołał go na stanowisko wiceprezesa Paderewski Testimonial Fund (funduszu pomocy Polakom w kraju); następnie ochotniczo służył w armii amerykańskiej. Po wojnie we współpracy z Karolem Estreicherem przyczynił się do powrotu do Polski wielu ważnych dzieł sztuki, zagrabionych przez Niemców (m.in. ołtarza Wita Stwosza, obrazów Canaletta). W 1949 r. uczestniczył wraz z Felicją i Kazimierzem Krancami w staraniach o odzyskanie obrazów i książek Lechonia, pozostawionych w jego paryskim mieszkaniu w 1940 r. Rozwijał karierę artystyczną głównie we Francji i Stanach Zjednoczonych. Był śpiewakiem kameralnym, od 1965 r. poświęcił się pracy pedagogicznej.