(1891–1981), studiował filozofię, pedagogikę i polonistykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie I wojny światowej znalazł się w Piotrogrodzie, gdzie prowadził ożywioną działalność wśród tamtejszej Polonii, pracując jako nauczyciel i redaktor polskich czasopism. Po zakończeniu wojny osiadł w rodzinnym Płocku i łączył role nauczyciela języka polskiego w gimnazjum, komendanta chorągwi Związku Harcerstwa Polskiego oraz działacza oświatowego i kulturalnego. Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Rumunii, gdzie krótko pracował w Instytucie Socjologii; po przyłączeniu się Rumunii do państw Osi przez Turcję, Indie, Indonezję i Filipiny dotarł do Kanady. Następnie przeniósł się do Nowego Jorku i podjął pracę w amerykańskim szkolnictwie wyższym.