(1868-1963), agronom, działacz społeczny, przyjaciel Stanisława Stempowskiego z lat studenckich w Dorpacie. W dwudziestoleciu międzywojennym był naczelnikiem Wydziału Wytwórczości Rolniczej, pełniącym obowiązki dyrektora Departamentu Produkcji Rolniczej. W latach 1927-1944 był prezesem Fundacji im. Staszica w Dziekanowie w powiecie hrubieszowskim, a od 1933 pełnił także funkcję komisarza rządowego Izby Rolniczej Kieleckiej i Wołyńskiej. Po wojnie zamieszkał w Szczecinie, gdzie kierował Wydziałem Nasiennym w Urzędzie Wojewódzkim (1946-1950). Za namową Dąbrowskiej napisał pamiętnik Roczniki długiego żywota mego, obejmujący lata 1878-1945 (nieopublikowany rękopis znajduje się w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego, nr inw. 5164).