Komentarz w korespondencji Skamandrytów

(1895–1989), prozaiczka (zob. biogram: WPPiBL, t. 4), od wybuchu wojny przebywająca na emigracji w Wielkiej Brytanii; od 1955 r. w Stanach Zjednoczonych. W latach 1940-1941 współpracowała z „Wiadomościami Polskimi”. W tomie Kraj lat dziecinnych opublikowała wspomnienia pt. Powrót (dz. cyt., s. 143-149). (Beata Dorosz)

Komentarz w edycji korespondencji Marii Dąbrowskiej i Anny Kowalskiej

(1895–1989), pisarka. W 1919 r. pracowała jako tłumaczka w wydziale prasowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Publikowała w „Bluszczu”, „Kobiecie Współczesnej”, „Wiadomościach Literackich”, „Gazecie Polskiej”. Po wybuchu II wojny światowej przedostała się do Francji, w czerwcu 1940 r. do Wielkiej Brytanii. Była współorganizatorką utworzonego w 1951 r. Centrum PEN Clubu dla Pisarzy na Wygnaniu. W 1955 r. zamieszkała w Stanach Zjednoczonych, gdzie prowadziła między innymi wykłady na uniwersytecie w Chicago. W 1968 r. zamieszkała w Kazimierzu Dolnym. Na jej dorobek literacki składają się m.in. zbiór opowiadań Dwa księżyce (1933), Cudzoziemka (1936), pierwsza polska powieść radiowa Dni powszednie państwa Kowalskich (1938), Tristan1946 (1967), proza eseistyczna Fantomy (1971). – „Moim ideałem prozy – pisała Kowalska w dzienniku – jest proza jak najbardziej oddalona od poezji, a więc nie Żeromski, nieafektowa, a więc nie Kuncewiczowa, nie pretensjonalno-wykwintna i precjozyjna, a więc nie Parandowski. Nie umiem natomiast powiedzieć, jaki pisarz odpowiadałby mi, może Berent, gdyby nie maniera archaiczna” (AK DZ., s. 49). (Sylwia Chwedorczuk)