Czarski Wacław
(1894–1949), wydawca i księgarz. W latach 1924– 1927 prowadził w Warszawie Towarzystwo Wydawnicze Wacław Czarski i Spółka, specjalizujące się w publikowaniu współczesnej literatury polskiej; był też jednym z dyrektorów Towarzystwa Wydawniczego „Ignis”, w którym ukazywały się pierwsze tomy poetyckie skamandrytów; Lechoń opublikował tu Karmazynowy poemat (wyd. 2 w 1922) i Srebrne i czarne (1924) oraz tom satyr politycznych Rzeczpospolita Babińska. Śpiewy historyczne (1920), Wierzyński zaś tomy wierszy Wiosna i wino (wyd. 3 w 1921), Wielka Niedźwiedzica (1923) i Pamiętnik miłości (1925), nadto w wydawnictwie Czarskiego Wróble na dachu (wyd. 2 w 1926). W 1936 r. Czarski redagował „Tygodnik Ilustrowany”. Podczas II wojny światowej prowadził księgarnię polską w Edynburgu. Lechoń, prywatnie zaprzyjaźniony z rodziną Czarskich, był ojcem chrzestnym jego syna Jana.
![[8 marca 1946]](/storage/fragments/448.png)
![[1 kwietnia 1946]](/storage/fragments/479.png)
![[11 kwietnia 1946]](/storage/fragments/489.png)
