(1902–1964), psycholog, specjalista od działań wojennych; w czasie wojny w latach 1943–1944 związany ze służbami specjalnymi (Office of Strategic Services); bezpośrednio a po wojnie był dyrektorem zarządzającym koncernu prasowego Time-Life International, następnie w latach 1951–1952 zajmował stanowisko przewodniczącego National Committee for Free Europe. Po wyborze Dwighta Eisenhowera na prezydenta Stanów Zjednoczonych od 1952 r. pełnił funkcję oficera łącznikowego między prezydentem a nowo utworzoną Central Intelligence Agency (CIA). Później zajmował wysokie stanowiska w ONZ; pracował też w Białym Domu, był autor przemówień prezydenckich.