(1902-1975) W latach 1920-1944 pracowała w PKO. Była ostatnią miłością Stanisława Ignacego Witkiewicza. Po wybuchu II wojny światowej znalazła się wspólnie z Witkacym we wsi Jeziory, gdzie 18 września zdecydowała się popełnić razem z nim samobójstwo. Przeżyła najprawdopodobniej dlatego, że podana jej przez Witkacego dawka środków nasennych okazała się niewystarczająca. Kilka dni po tym wydarzeniu powróciła do Warszawy. W czasie okupacji bywała u Dąbrowskiej; porządkowała spuściznę Ludwika Krzywickiego, którego była sekretarką, przepisywała na maszynie Pamiętniki Stanisława Stempowskiego. Po powstaniu warszawskim została aresztowana i więziona kolejno w Ravensbrück, Mauthausen i w obozie pod Lipskiem. W latach 1948-1957 była zatrudniona w kancelarii sanatorium dziecięcego w Zakopanem. W 1958 zamieszkała w Warszawie, gdzie pracowała w Instytucie Wydawniczym PAX.