(1902–1975). W latach 1920–1944 pracowała w PKO. Od 1928 r. związana była ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem. Po wybuchu II wojny światowej wyjechała wraz z nim do wsi Jeziory na Polesiu; tu 18 września oboje podjęli decyzję o popełnieniu samobójstwa. Korzeniowska przeżyła, ponieważ podana jej przez Witkacego dawka środków nasennych okazała się niewystarczająca. W czasie okupacji bywała u Dąbrowskiej; porządkowała spuściznę Ludwika Krzywickiego, którego była sekretarką i przepisywała na maszynie Pamiętniki Stempowskiego. Po powstaniu warszawskim została wywieziona do Ravensbrück, następnie do Mauthausen, potem do obozu pod Lipskiem. W latach 1948–1957 była zatrudniona w kancelarii sanatorium dziecięcego w Zakopanem. W 1958 r. zamieszkała w Warszawie, gdzie pracowała w Instytucie Wydawniczym PAX.