13 XI Poniedziałek
Droga Anneczko,
niestety, rękę mam jeszcze uwięzioną, gips zdjęto, ale położono ją na deseczce. Mimo to próbuję pisać. Pp. StarzyńscyNie udało się ustalić, o której rodzinie Starzyńskich mowa. przywieźli z Podkowy kartę do Was z Zagnańska, wysłaną 16-go października, zapytującą, czemu nie przyjeżdżacie i że „co dzień ktoś wychodzi na stację” – stąd wniosek, że to blisko od stacji. Pp. Starz[yńscy] przywieźli też wiadomość, że również nasze rzeczy z KoszykowejDnia 20 VIII 1944 r., trzy dni po zajęciu przez Niemców Politechniki Warszawskiej oraz części ulicy Polnej przez oddziały ukraińskie, Dąbrowska, Stempowski i Kowalscy przenieśli się do gmachu Biblioteki Publicznej przy ul. Koszykowej, gdzie przebywali do 7 IX 1944 r. Część rękopisów zabezpieczyli na Polnej, część zabrali ze sobą. W drugiej połowie października Stanisław Lorentz, pełniący w konspiracji funkcję kierownika Działu Kultury i Sztuki Departamentu Oświaty i Kultury Wydziału Informacyjnego BIP, uzyskał zgodę od władz okupacyjnych na wywiezienie z Warszawy najcenniejszych dzieł sztuki, książek i archiwaliów, pomagał także autorom – w tym m.in. Dąbrowskiej i Stempowskiemu – w zabezpieczeniu ich rękopisów i dokumentów. zostały przywiezione do pana Jarosława. Wybieram się więc pojechać tam, aby to wszystko przywieźć, mam nadzieję, że „Społem” mi to ułatwi, ale poczekam z tym na Twój powrót. Byliśmy w Łowiczu, gdzie dzięki pani Wyszomirskiej zawarliśmy znajomość z trzema domami. W jednym dają świetnie jeść, w drugim są dobre książki i ofiarowano mi flaszeczkę Vigantolu, trzeci stanowi małżeństwo muzyków, zapraszające na istotnie b[ardzo] dobrą muzykę. O Jadzi niestety żadnej wieści. Czy mogłabyś podać znane Ci fakty (więc data wypadku 21 IX, szpital Mokotowska 55Jadwiga Szumska w czasie powstania warszawskiego kolportowała prasę w ramach prac Wojskowej Służby Kobiet. 23 IX 1944 r. – Dąbrowska podała w liście mylną datę – została ciężko ranna. Kilka dni później przeszła operację amputacji nogi w szpitalu przy ul. Mokotowskiej 55, gdzie pisarka widziała ją po raz ostatni 1 października, przed wyjściem z Warszawy razem z falą uchodźców. Pięć dni później Szumska zmarła. Miejsce powstańczego grobu swojej siostry, który znajdował się przy ul. Mokotowskiej 48, Dąbrowska upamiętniła w opowiadaniu "Moja pierwsza wędrówka do Warszawy", „Warszawa” 1946, nr 2, s. 1-2, nr 3, s. 3; przedruk pt. "Pielgrzymka do Warszawy", w: "Gwiazda zaranna. Opowiadania", Warszawa 1955, s. 5-24., ewakuowany do Piastowa, fabryka Tudor, stamtąd już dalej wywieziony, relacje chorych i księdza o cmentarzyku Mokotowska 48) do Czerwonego Krzyża w Krakowie, który jedynie mógłby dać może oficjalną wiadomość. Poza tym beznadziejna pogoda, serce rwie się na strzępy, smutno i tęskno bez Ciebie. Kiedy wrócisz? Całuję Cię
twoja Maria
P. Jerzemu ukłony. O Wandeczce Wanda Hoffmanowa została po powstaniu warszawskim wywieziona transportem niemieckim na Zachód. czekam wieści z niepokojem, a może i o Czesi Czesława Korzeniowska po powstaniu warszawskim została wywieziona do Ravensbrück. Czesława Korzeniowska po powstaniu warszawskim została wywieziona do Ravensbrück. W liście z 5 sierpnia 1945 do M. Dąbrowskiej Korzeniowska wspominała swój pobyt w obozie w Oświęcimiu (BUW, rkps nr 1385, t. V, k. 143-144). ? Mamy już sporo książek do czytania, więc może nie będziesz się nudziła. Jak Twoje zdrowie, czy byłaś u lekarza? Tyle jeszcze dni do Twego powrotu –
M.