(1895–1966), generał, od czerwca 1943 r. (po aresztowaniu Stefana Grota-Roweckiego) dowódca AK i powstania warszawskiego; we wrześniu 1944 r. mianowany Naczelnym Wodzem Polskich Sił Zbrojnych (funkcję tę objął dopiero w maju 1945 r. w Londynie, a w listopadzie zrzekł się jej na rzecz gen. Władysława Andersa); po wojnie pozostał na emigracji. 2 lipca 1947 r. został powołany na urząd premiera RP w Londynie, który sprawował do 10 lutego 1949 r.