Gęśl Dźiewiętnaſta.
Dirige Domine vias meas.
KRolu Niebieſki/ rządźco źiemſkich gránic/
Y też Niebieſkich/ v ktorego zá nic
Biegi śmiertelne/ co ie tu ná źiemi
Cżymśi piſzemy.
Proſzę ćię iednák byś w żywoćie moim
Ktory ze wſzech ſtron łzam podległ był twoim/
Okiem przytomien/ cżáſu biedney wády/
Dodáiąć rády.
Niech kto iáko chce koii płácż w żáłośći/
Niech ſercu wzruſza cżym vmie rádośći/
Zaden potężniey procż ćiebie moy Boże/
Tulić nie może.
A iednák prawdá: bo prozna robotá
Cżłeku/ gdy tego chce zbáwić kłopotá/
Ktory nie zmego idźie/ lecż ieſt trwogá
Sámego BOGA.
Tul mię też á wodź śćieſzkámi twoimi/
Ktore ſą śćisłe/ ztąd nie ſnádnie nimi
Dobiegáć końcá/ iák ták więc z pocżątku/
Trudniey do ſzcżątku.
Miey mię ná wodzy: niech márnośći lube
W ſmák mi nie idą/ ktore zwykły w grube
Nieſzcżeśćie grąźić/ zna to więc ná iawi/
Kto ſię w nich báwi.
Oycowſkie mię karz/ bo będźieſzli ſrodze/
Nie oſtoię ſię ná zbáwienney drodze/
Co źle pomyślić/ lepſzy byt v ćiebie
Pánie moy w niebie.