IOANNIS GLICZNERI DE
SKRZETUSZ EPIGRAMMA AD
LECTOREM. Affatu Phoebum Musae ambiuere comantem
Fors per Bructenicam cum graderentur humum,
Dicentes: teneris solers aetatis ab annis
Ribinius Cyrrhae sacra fluenta colit.
Munere da digno, digno ut frueatur honore,
Eius constantem Phoebe repende fidem.
Oravere Deae: voti facit esse potentes
Phoebus, et huic Cytharam commodat ipse suam;.
Addit et Aglaias illi, Suadaeque lepores,
Et Consi et Themidis donat habere bona.
Inter Sauromatas vatem insuper esse, (Latina
Attica seu scribat siue Polona) facit.
Tu quicunque soles de carmine quaerere fructum
Nubila seu menti demere tetra tuae.
Pellere seu curas animo, lege scripta RIBINI,
Proxima Appollineis versibus ille facit.
Gęśl Dźiewiętnaſta. Dirige Domine vias meas. KRolu Niebieſki/ rządźco źiemſkich gránic/
Y też Niebieſkich/ v ktorego zá nic
Biegi śmiertelne/ co ie tu ná źiemi
Cżymśi piſzemy.
Proſzę ćię iednák byś w żywoćie moim
Ktory ze wſzech ſtron łzam podległ był twoim/
Okiem przytomien/ cżáſu biedney wády/
Dodáiąć rády.
Niech kto iáko chce koii płácż w żáłośći/
Niech ſercu wzruſza cżym vmie rádośći/
Zaden potężniey procż ćiebie moy Boże/
Tulić nie może.
A iednák prawdá: bo prozna robotá
Cżłeku/ gdy tego chce zbáwić kłopotá/
Ktory nie zmego idźie/ lecż ieſt trwogá
Sámego BOGA.
Tul mię też á wodź śćieſzkámi twoimi/
Ktore ſą śćisłe/ ztąd nie ſnádnie nimi
Dobiegáć końcá/ iák ták więc z pocżątku/
Trudniey do ſzcżątku.
Miey mię ná wodzy: niech márnośći lube
W ſmák mi nie idą/ ktore zwykły w grube
Nieſzcżeśćie grąźić/ zna to więc ná iawi/
Kto ſię w nich báwi.
Oycowſkie mię karz/ bo będźieſzli ſrodze/
Nie oſtoię ſię ná zbáwienney drodze/
Co źle pomyślić/ lepſzy byt v ćiebie
Pánie moy w niebie.