ROZMYSLANIE TRZYNASTE
Duchá świętégo Zeſłánia.
O naświętſza dźiewico błogoſłáwio=
na/ przypominam twéy naświętſzéy miłośći ono
wielkié weſele/ któréś miáłá/ gdy ſyn twóy namil=
ſzy Duchá ſwégo świętégo zeſłáć raczył w ſerce
twé naświętſzé/ y zwolenników ſwoich/ którzy ná
ten czás byli zgromádzeni przy twéy naświętſzéy
miłośći. Ráczyſz ſię do iego naświętſzéy miłośći
przyczynić zá mną/ przez ono weſelé/ którémeś tám
ná ten czás byłá ogárnioná/ áby mi raczył dáć Du=
chá ſwégo świętégo/ któryby mię náuczył cnót y bo=
iáźni iego/ gdyż téż oni wybráni iego nie byli ták
doſkonáli/ áż im raczył poſłáć onégo poćieſzyćielá/
który ie wſzyſtkiégo náuczył. O ráczyſz ſię do iego
naświętſzéy miłośći przyczynić zá mną/ áby mię
téż náuczył woli ſwoiéy/ przez Duchá ſwégo świę=
tégo/ ábym od niego iuż więcéy nie odſtępowáłá.
Zátym mówić Paćiérz/ Zdrow: Máriy 10.