Samuel Zborowski - próba

Ja się w mej tworczości męczę...
A oni... patrz... pełni mocy
Na gorach Boga prorocy....
Piorunami nakryci.... kościołem....
Nad tęczowym stoją kołem
J lud jako owce pasą...
&
Maluje rzeczy z nadzwyczajną krasą
J nie brak mu w słowach siły....
Ojciec
Już teraz się w nim te sni wyjasniły
Już sni jak człowiek... ale była pora
Ze swiszczał jak wąż.... przed piersią upiora
Wyprostowany... wtenczas na ciemnote
Swieciły dziwnie oczy jego złote
Straciwszy zwykłą czarność i nalane
Słoncem.._
Eolion

Dajcie mi tarcze zwierciadlane
ojca Ramazesa
Dajcie mi złotą mitrę..... gdzie Bogini
Zaprzęzcie
Athor.... konie białe jak mleko — Atessa
Siostra moja... niech ze mną na woz złoty wsiądzie....
Niechaj połozą dary na czarnym wielblądzie
A łodzie niech okryte Tyryjską purpurą
Czekają przy Sfixowych alejach.._ O! goro
Karnakowa... twych kolumn jaspisowych krocie
Twe granity rozane... twe piaskowce, w złocie
Blękitach rubinach
J bł i pier .... niby las bogaty
Gdzie pnie cale okryte tęczowemi kwiaty
A liść cały rozowy
Albo noszą rumiany z granitów syenskich
Zorzy wielkiej
Nieba zorz podobny wstędze... i Bostw żenskich
Rumiencowi... o! goro.. gdzie piramid twarze
Najwyższe tutaj słońca złotego ołtarze
Są zapisane czynów moich wyliczeniem
Ducha mojego pracą — wielkim przemieniem
Granitów w moje myśli o wieczności Ducha

ludzka
Na ziemi — góro zlota skąd duch moj wybucha
się na złotych wozach
Stu bramami... i na swiat się cały wylewa
Toczy.... tratując wszystko.._ Zapomnij o zgrozach
płonącego
Zycia mojego.._ tutaj... z pozaru gmachu
Wyszedłem jak król ludzi — bez serca — i strachu —
zar się
Na ogień się ludziom zywym
Po ciałach ludzi zywych... co się kładli sami
J byli mostem... słyszę pod memi nogami
Trzeszczące ciał wilgocie.... kiedy ogień z ciałem
Walczył — ale zadnego jęku nie słyszałem
Anim zabolał sercem.._ bo moj duch fatalny
Z głazow i z ludzi czyni swiat piramidalny
J ma spokojność stwórcy.._ Ale smierć przemaga...
Zawołajcie mi tutaj Tyfońskiego Maga —
Chodź... chce pomowić z tobą.... choć starcze uczony
Widzisz tén wóź białemi końmi zaprzęzony
jak Atessa miła
W alej swixów.... widzisz moją siostrę miłą czeka... a już na nim stoi
Atessę....
Atessa, siostra moja.
Jak ona się boi
drzącą i mleczną
Tych koni... co pod szer alabastru powłoką
Mają krew.. ogień... dumę... krolewską... gdy wloką
Trupy krolów.... i na wiatr rospuściwszy grzywe
Lecą przed złotym wozem by furje straszliwe
Piekielne....
A dziś patrzaj... jak zda się spokojne
Wiedzą — przeczuły — ze nie wyjezdzam na wojnę
Ale już ku grobowi dyszel obrócony
moja
A patrz Atesa... patrzaj do złotej korony
cyprysowych przydała gałązek
Do mitry.;. gdy najczystsze złoto... pył szafiru.
przydała gałązek
J Uhaftowane
Miłość zony... przeczuła smętny obowiązek
Skonania... lecz się piękność — nawet na smierć stroi

Rękopis - dramat

k.13v

k.14r

k.14v

k.15r

k15v

k.13r

k.2r

k.10r

k.10v

k.2v

k.4r

k.4v

k.24r

k.2v pr

k.4r pr

k.4v pr

k.1r(a)

k.1v(a)

2r(a)

2v(a)

k.3r(a)

k.3v(a)

k.4r(a)

k.4v(a)

k.5r(a)

k.5v(a)

k.6r(a)

k.6v(a)

k.7r(a)

k.7v(a)

k.8r(a)

k.8v(a)

k.9r(a)

k.9v(a)

k.10r(a)

k.10v(a)

k.11r(a)

k.11v(a)

k.12r(a)

k.12v(a)

k.13r(a)

k.13v(a)

k.14r(a)

k.14v(a)

k.15r(a)

k.15v(a)

k.16r(a)

k.16v(a)

k.17r(a)

k.17v(a)

k.18r(a)

k.18v(a)

k.19r(a)

k.19v(a)

k.20r(a)

k.20v(a)

k.21r(a)

k.21v(a)

k.22r(a)

k.22v(a)

k.23r(a)

k.23v(a)

k.24r(a)

k.24v(a)

k.25r(a)

k.25v(a)

k.26r(a)

k.26v(a)

k.27r(a)

k.27v(a)

k.28r(a)

k.28v(a)

k.29r(a)

k.29v(a)

k.30r(a)

k.30v(a)

k.31r(a)

k.31v(a)

k.32r(a)

k.32v(a)

k.33r(a)

k.33v(a)

k.34r(a)

k.34v(a)

k.35r(a)

k.35v(a)

k.36r(a)

k.36v(a)

k.37r(a)

k.37v(a)

k.38r(a)

38v(a)

s.53(a)

s.54(a)

s.55(a)

[Heliana][kontynuacja]

〈 Pod tą falą źwierciadlaną
Widzisz mnie, matko, z powrotem,
Jak dawniej — z mirą i złotem,
I z Chrystusowemi dary
Ponapełniam twoje czary,
Królestwa pobłogosławię…
I ciało moje zostawię
Jeszcze raz… matko… u ciebie… 〉

[Nereida]

Heliana!

[Heliana]

Jęczenia mię tu przeciągłe
Pod wasze fale zwabiły.

[Nereida]

— Heliana, skąd ty?

[Heliana]

— Z mogiły
Podwodnej......

Nereida

— Co, jasna Heliana?

[Lucyfer]

— I byłaby tak dotychczas odziana,
Gdyby nie jeden (niechaj go pioruny!)
Wariat… co trącał w różne świata struny
I natrafił w niej — tę, która się zowie
Reminiscencją…

Nereida

— Ach, patrz, ma na głowie
Dwie złote gwiazdy…

[Lucyfer]

— Lecz trzeciej nie będzie,
Chociaż przez róże przeszła i łabędzie,
I była jako ptak rajski na ziemi…
Bo gdyby z trzema gwiazdami złotemi
Przyszła… to wiesz ty… o, to całe morze
Przed jej obliczem pierszchłoby — a Boże
Królestwo…

[Nereida]

— Co ty mówisz…

[Lucyfer]

— Czas daleki…
Jeszcze ty możesz lać zielone rzeki
Z alabastrowych dzbanków… albo blada
Wieszać się mgłami — prochem jak kaskada
Około Jungfrau… i duch rzucać świeży,
Podwiana wiatrem… na sennych pasterzy…
Około których… trzody jak ze srebra
Leżą… a w duchu twym tęcza i febra
Może się jeszcze lać na biednych ludzi
Przez dwa tysiące lat… aż się obudzi
Tu… widzisz… z trzema gwiazdami na głowie.
A jednak......

[Nereida]

— Cóż…

[Lucyfer]

— Gdy się w parowie Lucyfer
Karpackim… zeszła z tamtym paliwodą,
Musiałem kładką się sam stać i kłodą,
I żebra sobie samemu połamać…
Bo nagle… duch w nich młody przestał kłamać
I już… dochodził tajemnic żywota.
Gdyby zaś doszedł… to ja, Iskariota,
Mógłbym… lecz to być nie może w tym wieku,
Lecz gdyby doszedł… to ja bym na ćwieku
Drugi raz… albo gdzieś na starej gruszy
Musiał się wyrzec… tej czerwonej duszy
I kędzierzawych włosów… niezbyt czarnych.

Nereida

I czegoż tu chcesz od elementarnych
Pań… gwiaździc morza…

[Lucyfer]

— Abyście tę złotą
Zajęły… jaką podwodną robotą
I nie puszczały na świat… — bo gotowa

〈 Uczuciem dojść do ostatniego Słowa
Wiedzy… a wtenczas ludzkość z prawdą w łonie
Pojedzie szybko na tym faetonie,
Który dziś stoi za drzwiami kościoła.
A mnie gotować do czwartego koła
a) Wpleść… Jako niegdyś pełny świętej pychy
Bernardus… który diabła zamiast sprychy
Użył…
b) Wpleść… Jako niegdyś bernardyni mnichy,
Którym połamał diabeł wszystkie sprychy 〉
〈 Uczuciem dojść do ostatniego Słowa
I zniszczyć nawet was —

Nereis

Fali królowa,
Do niej się udaj......

〉

[Lucyfer][kontynuacja]

Uczuciem dostać ostatniego Słowa
I razem jako potężna i święta
Zatracić — nawet...... nawet elementa
I was......

TEST

Test - ramka genetyczna

proba

k. 2v

k. 29v

Patrz na tym obelisku... pracownicy prości
Nierozumiejąc — ryli historją miłości
Historią naszej duszy - jasnej - rozkochanej

Historją tej małżenskiej razem i siostrzanej
Pary serc naszych... siostro! obejmij w ramiona
Ten kamień... tam są

imiona

a) 〈 Nad tamtych dębów czołem
Jeszcze je słychać gwarzą
Na nieba ciemnej ścianie… 〉
b) 〈 Śród nieba błękitnego
Tam — nad dębowym wierszchem
Coś… gada… 〉
c) 〈 Coś gadało w błękicie…
Przy dębowych konarach 〉

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie właściwości artefaktu

Rękopis

Rękopis - dramat

a

b

TEST

Słowacki

covidek21

covidek44

Kleiner

Troszyński

a

b

c