Eolion

1. Pamiętajże, o Magu — ty i bracia twoi,Aby się wasza wiara… w zmartwychwstanie ciałaSprawdziła… i piękności tej nie oszukała,Bo… (dobywa miecza)2Więc ty mi przysięgasz… że za trzy tysiąceLat… ta góra… kolumny… to niebo, i słońceNawet… o! ta żurawi girlanda… płynącata samapłynącaJak hieroglif na niebie… i tam to miesiącaOko… srebrne, które się za palmami jawi,W tym samym wszystko kształcie znowu się postawi,Gdy z alabastrowego będę sarkofaguBudził się z siostrą moją, Atessą… o! Magu,Budził się z siostrą moją Atessą… po wiekachSnu, spoczynku?…(zamyśla się.)Mówiłeś mi, starcze, o Grekach;Ten ślepy harfiarz… który tu, pod moim tronemŚpiewał… nowym językiem… nowym Ducha tonem…Utkwił mi… i zejść z oczu nie może...... ja w jegoGłosie słyszałem, Magu, coś nieśmiertelnegoI dlatego... w grobowca rytymA gdym... chciał mu pochlebićI dlatego... w grobowca rytym malowidleTen starzec z harfą złotą... przy odwianym skrzydleSrebrnej brody... przez moich rzezbiarzy wykutyTrwa między pamiątkami…Niech ten duch poczutyDuchem… zostanie kształtem… które grobowcowaCichość przyprzymego sarkofagu na wieki zachowa,Aż się obudzę…Teraz… do sennego łoża!((postępuje.) i niby we śnie idzie ku oknu gotyckiemu.)Coraz ciemniej… jak słońce, gdy lecipodleci do morza,Coraz ciemniej… konie mnie… do przepaści niesą…Coraz ciemniej i smutniej… Atesso! Atesso…2Tu nam zostać na wieki… tu położyć ciała…Atesso… tyś mię w złotej tyjarze kochała,I nieprawda, że w jednym zaśniemy uścisku,By się zbudzić z miłością… patrz, na obeliskuCo się nad sarkofagiem… od pochodni złociNiby duch… tam w ciemnościach… i w grobu wilgoci…Skazany stać przez lata trzytysięczne… w ciszy,Aż nasze znowu głosy ocknięte usłyszy…Patrz, na tym obelisku… pracownicyna tejpracownicy prościNie rozumiejąc — ryli historią miłości,Historią naszej duszy — jasnej — rozkochanejNaszej miłości — gwałtownej — duszy rozkochanejNaszej wdzięcznej — gwałtownej — duszy rozkochanejWiarę, wspomnienieHistorię naszej duszy — jasnej — rozkochanejHistorią tej małżeńskiej razem i siostrzanejPary serc naszych… siostro! obejmij w ramionaTen kamień… tam sąon namtam są nasze miłośne imiona,Tam wypisana wierność — i imionka dzieci…On jest pomiędzy nami teraz jak brat trzeci,Wszytko wie… i zapomnieć się nigdy nie boi,I nad naszym grobowcem jak piastunka stoi…Więc go pocałuj, siostro… bo to brat nasz niemy.Teraz nam spać… i w jego opiece zaśniemy…A gdybyśmy wstawali ze snu nieprzytomni,Gdybyśmy zapomnieli — czego — on przypomni…I nie przemoże grobu ta ciemność i zgniłość,Obudziemy się znowu na słońce i miłość,I dawne życie — w tęcze się rozleje nowe.Zdejm więc roże z tyarą i włoż mu na głowęTyś skończyła z kwiatami… ze wszystkim skończyła.Chciałem, aby nas młodych zamknęła mogiła,Abyśmy młodzi znowu… do żywota wstali.Weź te truciznę… serca ci dotknie i spali.Ja sam… skonałaś… ha, już… już na pozarzeczuTyfońskim… tyś otruta… ja skończę na mieczu.

proba (0)

Brak wypowiedzi

k. 2v (0)

Brak wypowiedzi

k. 2v (0)

Brak wypowiedzi

k. 29v (0)

Brak wypowiedzi

k. 29v (0)

Brak wypowiedzi

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie właściwości artefaktu

Eolion