Samuel Zborowski - próba

Ojciec
Jezus Marya... upadł...
To nic pulsy biją...
Niech go teraz połozą na łozu — okryją
Ja będę mu lekarstwa me administrował
Gdy się obudzi....
Ojciec
Nianki zawołajcie... Nianki...
Doktor
Wyznam że mię ten dziwny sen zelekryzował
Trzeba będzie na karku postawić mu banki...
(odchodzą.)

Chór
Duchów

O! smętny — o! kochany!
ty
Srodze duch oszukany....
Przez sfinxowe aleje
Tak wszystkie duchy posną
Piasek stepowy wieje...
Jaszczurki łuską brzęczą
J ludzi się nie boją
J palmy cicho stoją
Palmy przy sfinxach stoją
J wielblądowie klęczą
W palmach wielbłądy klęczą....
Na Luxoru wyzyni
Cicho jak na pustyni....

Przeszło lat trzy tysiące
Te same złote słońce
Przez niebiosa się pławi
J girlanda zorawi
Ta sama na niebiosach
J kolumn glowy scięte
J groby odemknięte
J harfiarz w srebrnych włosach
Nad harfą swoją złotą
J harfą złotą na scianie...
Duma, niby z tęsknotą....
[J] czas na zmartwychwstanie

O! smętny o kochany
Srodze ty oszukany...
W naszym chórze boleści
J płacz słychać niewieści....
Bo przy pochodni błysku
Ktoś do grobu zawitał
J stanął... i coś czytał
Na smętnym obelisku
Twoj dawny poznał Eden....
J zapragnął... on jeden....

Lecz ty.... z boleści zgrzytasz
Bo nigdy nie wyczytasz
Tego z dawnych
Ale te dawne głosy kamieni
Lecz na serca czerwieni
Wieją jak wiatr we włosy
Zapisano ci będzie
Nad przepascie prowadzą
za słońc głową
Pchną morzem... za sloncem
Piosnkę obelisku
To co czułeś....
Wszystkie łzy... wszystkie słowa
Pierwsze w pamiątek rzędzie
Zapisane przez Pana...
Miłość czysta — siostrzana!

O smętny! o kochany
Srodze ty oszukany
wygląda blado
Grob twoj pod ziemię spada
Niby gmachów
Jak pałacow kaskadą
Cichą... a jednak grzmiącą
Wołającą
J wstępuje pod ziemie
Niby pałac
Jak mieszkanie upiorow
W kraj cieniow i upiorow
Z całą tęczą kolorów —
Pod ziemię wlatującą._

Grob twoj....
Lecz ziemi nie przeciekła
J tak wisi pochyła.
J nie znalazła... piekła....
A stoi — jak mogiła....

O duchu! smętny sliczny
Duchu moj letargiczny
Mozesz ty w ducha męce
Kąsać piersi i ręce
Jeśli brak ci odwagi
Zacząc zycie podrożne
Bo dawne groby prożne
J twoje sarkofagi
Straciły... twoj proch _ ciało...
Nic z nich — nie zmartwychwstało

Ani Atessa..... ani.....
A gdzie
Już miłością siostrzani....
Wasze serca... jak liście
W Sarkowagu... wstaliście
W grobie obudziliscie
Ani Atessa.... Ani
Gdybyscie snem
Miłością wy siostrzani....
Obróceni ku sobie
W alabastrowym
W alabastrowym złobie
Piersią waszą i usty
Do siebie obroceni
Od wchodzących promieni
W grobowcu znalezieni._
Jak leśny orzech pusty,
Oh grobowiec był pusty
W ktorym nic nie zostało
W pustym podziemnym lochu
Jedno — i drugie ciało...
Ani ciał. Ani prochu
muszki
Choćby tez puste ciało —

Rękopis - dramat

k.13v

k.14r

k.14v

k.15r

k15v

k.13r

k.2r

k.10r

k.10v

k.2v

k.4r

k.4v

k.24r

k.2v pr

k.4r pr

k.4v pr

k.1r(a)

k.1v(a)

2r(a)

2v(a)

k.3r(a)

k.3v(a)

k.4r(a)

k.4v(a)

k.5r(a)

k.5v(a)

k.6r(a)

k.6v(a)

k.7r(a)

k.7v(a)

k.8r(a)

k.8v(a)

k.9r(a)

k.9v(a)

k.10r(a)

k.10v(a)

k.11r(a)

k.11v(a)

k.12r(a)

k.12v(a)

k.13r(a)

k.13v(a)

k.14r(a)

k.14v(a)

k.15r(a)

k.15v(a)

k.16r(a)

k.16v(a)

k.17r(a)

k.17v(a)

k.18r(a)

k.18v(a)

k.19r(a)

k.19v(a)

k.20r(a)

k.20v(a)

k.21r(a)

k.21v(a)

k.22r(a)

k.22v(a)

k.23r(a)

k.23v(a)

k.24r(a)

k.24v(a)

k.25r(a)

k.25v(a)

k.26r(a)

k.26v(a)

k.27r(a)

k.27v(a)

k.28r(a)

k.28v(a)

k.29r(a)

k.29v(a)

k.30r(a)

k.30v(a)

k.31r(a)

k.31v(a)

k.32r(a)

k.32v(a)

k.33r(a)

k.33v(a)

k.34r(a)

k.34v(a)

k.35r(a)

k.35v(a)

k.36r(a)

k.36v(a)

k.37r(a)

k.37v(a)

k.38r(a)

38v(a)

s.53(a)

s.54(a)

s.55(a)

Stać, bo ojczyzna by we mnie umarła 〉
O, tak na sercu położywszy rękę,
Patrzajcie… o tak… i poszedł na mękę,
Choć mógł ominąć.
Wszystko prawda święta. Samuel
Nawet maleńkie twoje niemowlęta Adwokat
Nic nie wymogły płaczem… twardy ćwieku!
Nic nie wymogły… w tym dawnym człowieku
Był jakiś dziwny duch… twardszy od kości —
Idź precz — niegodzien ty jesteś litości.
Na próżno… płaczesz tu krwawemi łzami......
Jak to? zostawić dziatki sierotami…
Maleńkie gniazdo i pisklęta w pierzu…
Prawda… niegodzien ten człowiek, kanclerzu,
Nazwać się ojcem?… dziatki w gnieździe gołe,
A on mieczowi nie ustąpi drogi…
A 〈 Cóż nie mógł… widząc wszędy los złowrogi 〉
〉〉 Dziatki te swoje zabrać w jedną połę
I dom swój cały postawić na nogi
W jakim spokojnym pogranicznym kraju,
Gdzie głos był polski nigdy niesłyszany
B I tam swój smętny łańcuch żurawiany
Długi… jęczący zawsze… kiedy w maju
Zbliża się pora… wrotu… do ojczyzny.
W kanclerzu nawet widzę, z ręką krwawą
Stojące, jakieś straszne, twarde prawo,
Tak, jakieś prawo kardynalne ciała,
Prawo… strasznego widzę kardynała
Przy tym kanclerzu… co tu czoła mieni
I cały poci się — widzę w czerwieni
Prawo… przed którym wszyscy nie ucieczem.

TEST

Test - ramka genetyczna

proba

k. 2v

k. 29v

Patrz na tym obelisku... pracownicy prości
Nierozumiejąc — ryli historją miłości
Historią naszej duszy - jasnej - rozkochanej

Historją tej małżenskiej razem i siostrzanej
Pary serc naszych... siostro! obejmij w ramiona
Ten kamień... tam są

imiona

a) 〈 Nad tamtych dębów czołem
Jeszcze je słychać gwarzą
Na nieba ciemnej ścianie… 〉
b) 〈 Śród nieba błękitnego
Tam — nad dębowym wierszchem
Coś… gada… 〉
c) 〈 Coś gadało w błękicie…
Przy dębowych konarach 〉

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie właściwości artefaktu

Rękopis

Rękopis - dramat

TEST

Słowacki

covidek21

covidek44

Kleiner

Troszyński

a

b

c