Samuel Zborowski - próba

O! smętny — o! kochany!
ty
Srodze duchoszukany…
Przez sfinksowe aleje
Tak wszystkie duchy posną
Piasek stepowy wieje…
Jaszczurki łuską brzęczą
I ludzi się nie boją,
I palmy cicho stoją
Palmy przy sfinksach stoją,
I wielblądowie klęczą
W palmach wielbłądy klęczą…
Na Luksoru wyżyni
Cicho jak na pustyni…

Przeszło lat trzy tysiące,
Te same złote słońce
Przez niebiosa się pławi,
I girlanda żurawi
Ta sama na niebiosach,
I kolumn głowy ścięte,
I groby odemknięte,
I harfiarz w srebrnych włosach
Nad harfą swoją złotą
I harfą złotą na ścianie…
Duma, niby z tęsknotą…
[I] czas na zmartwychwstanie

O! smętny, o! kochany!
Srodze ty oszukany…
W naszym chórze boleści
I płacz słychać niewieści…
Bo przy pochodni błysku
Ktoś do grobu zawitał
I stanął… i coś czytał
Na smętnym obelisku,
Twój dawny poznał Eden…
I zapragnął… on jeden…

Lecz ty… z boleści zgrzytasz,
Bo nigdy nie wyczytasz
Tego z dawnych
Ale te dawne głosy kamieni,
Lecz na serca czerwieni
Wieją jak wiatr we włosy,
Zapisaną ci będzie
Nad przepaście prowadzą,
za słońc głową
Pchną morzem… za słońcem
Pios[e]nka obelisku
To, co czułeś…
Wszystkie łzy… wszystkie słowa,
Pierwsze w pamiątek rzędzie
Zapisane przez Pana…
Miłość czysta — siostrzana!

O smętny! o kochany!
Srodze ty oszukany.
wygląda blado
Grób twójpod ziemię spada
Niby gmachów
Jak pałacówkaskadą
Cichą… a jednak grzmiącą.
Wołającą
I wstępuje pod ziemię
Niby pałac
Jak mieszkanie upiorów
W kraj cieniów i upiorów
Z całą tęczą kolorów —
Pod ziemię wlatującą.—
Grób twój…
Lecz ziemi nie przeciekła
I tak wisi pochyła,
I nie znalazła piekła…
A stoi — jak mogiła…

O duchu! smętny, śliczny,
Duchu mój letargiczny,
Możesz ty w ducha męce
Kąsać piersi i ręce,
Jeśli brak ci odwagi
Zacząć życie podróżne.
Bo dawne groby próżne
I twoje sarkofagi
Straciły… twój proch — ciało…
Nic z nich — nie zmartwychwstało —

Ani Atessa… Ani
A gdzie
Już miłością siostrzani…
Wasze serca… jak liście
W sarkofagu… wstaliście
W grobie obudziliście
Ani Atessa… Ani
Gdybyście snem
Miłością wy siostrzani…
Obróceni ku sobie
W alabastrowym
W alabastrowym żłobie,
Piersią waszą i usty
Do siebie obróceni,
Od wchodzących promieni
W grobowcu znalezieni —
Jak leśny orzech pusty,
Och, grobowiec był pusty
W którym nic nie zostało
W pustym podziemnym lochu
Jedno — i drugie ciało…
Ani ciał, ani prochu
muszki
Choćby też pusteciało. —

TEST

Test - ramka genetyczna

proba

k. 2v

k. 29v

Patrz na tym obelisku... pracownicy prości
Nierozumiejąc — ryli historją miłości
Historią naszej duszy - jasnej - rozkochanej

Historją tej małżenskiej razem i siostrzanej
Pary serc naszych... siostro! obejmij w ramiona
Ten kamień... tam są

imiona

a) 〈 Nad tamtych dębów czołem
Jeszcze je słychać gwarzą
Na nieba ciemnej ścianie… 〉
b) 〈 Śród nieba błękitnego
Tam — nad dębowym wierszchem
Coś… gada… 〉
c) 〈 Coś gadało w błękicie…
Przy dębowych konarach 〉

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie właściwości artefaktu

Rękopis - dramat

TEST

Słowacki

covidek21

covidek44

Kleiner

Troszyński

a

b

c