Samuel Zborowski - próba

Adwokat
Więc dobrze niech pod palcem zagrożenia
Będą te rzeczy — Niech się duchy rodzą
J same prawdy przedwiecznej dochodzą
Niechaj czytają sami w kształtow
Ale nie wolno czytać w kształtu xiędzę20
Malować ducha... cierpienia i nędze
Na swiecie będąc węzami popędzę
Drogą.... isć za nim....
Te smętną ducha leniwą naturę
Ktora opiera się idącym w gorę
J wieczny opor... z dawnej formy stawi...
Na swiecie... moj trup.... pod strazą żorawi
J krzyzów... w stepach gdzieś teraz łeżący
Wstanie.... i pojdzie, załośny lub drwiący
Po wszystkich błotach z braterstwem się szargać
Za wszystkie serca nie bolące targać
Probować które mi do tonu jękną
J stroić wyzej i wyzej... aż pękną
Jesli gliniane....
Więc dobrze... to panie
Ty jak do duchow wszystko już wiedzących
Ta sprawa... gdy me ciało zmartwychwstanie
Na swiecie z ciałem moim się podniesie
To dobrze w jakim ciemnym pustym lesie
Gdzieś na mogile — gdzieś w blasku xiężyca
Odrazu jak duch — jako błyskawica
Przenikająca swiat zdziwiony mrowiem
Stanę.... i głosu dobędę i powiem
Ostatnie słowo.... Tu... wrócę do prawa...
Panie.. ty duchem wiesz że Panska sprawa
Jest sprawą ducha, który się wielmozy
Tobą... i coraz nowe kształty tworzy
J w tych się kształtach znow wyżej podnosi
A będąc pierwszym... znow o nowe prosi

20
A swoje duchom leniwszym zostawia
Więc kto chorągiew ducha wyzej stawia
J przedsworzoną objaśnia ciemnicę
Kto stawia mowię nową ducha swiéce
lud inny powoli
Do ktorej narod powoli dochodzi
Ten mowię jakby nową gwiazdę rodzi
Do ktorej wszyscy my powoli dążym
J moze nazwać się Boskim chorązym
Jeśli na drodze Boskiej... znalazł drogę

Więc przed Chrystusem: a oto wam mogę
Dowieść tych duchów srebrnych girlandami
Kiedyśmy byli stworzyciele sami
Nowych gwiazd.._ chociaz przez ziemi pochyłość
J ciężar duchów.... w doł leciała fala
To oto patrzaj — ten duch stworzył miłość
Ojczyzny... a ten co mię słucha zdala
J w ręku dla mnie czarę cykut trzyma
Ten w niebo... gdzieś tam spojrzawszy
tu oczyma
Nieśmiertelności dojrzał — i obj zjawił
—
Panie tyś krzyż twoj cierpiący postawił
Ten krzyz nad ktorym gwiazdy same zbladły
Na głowach, ktore dla ojczyzny spadły
Na sercach ktore były twoją
A ktore były podkrzyzową skałą
Bo ukochały coś więcej niz ciało
J nie ulękły się wiecznej mogiły
JWięc pod twym krzyżem lezeć godne były
Jego podporą — Jako pierwsza cnota
A jesli nie tak — to czemuż Golgota?
Znizyzył [?]
Czemu nie Alpy.... wybrał ci Jehowah
Czemu ci kazał stać na trupich głowach
Powiedz, jezeli mowić się nie boisz
A czemu teraz krzyzem w polsce stoisz

Rękopis - dramat

k.13v

k.14r

k.14v

k.15r

k15v

k.13r

k.2r

k.10r

k.10v

k.2v

k.4r

k.4v

k.24r

k.2v pr

k.4r pr

k.4v pr

k.1r(a)

k.1v(a)

2r(a)

2v(a)

k.3r(a)

k.3v(a)

k.4r(a)

k.4v(a)

k.5r(a)

k.5v(a)

k.6r(a)

k.6v(a)

k.7r(a)

k.7v(a)

k.8r(a)

k.8v(a)

k.9r(a)

k.9v(a)

k.10r(a)

k.10v(a)

k.11r(a)

k.11v(a)

k.12r(a)

k.12v(a)

k.13r(a)

k.13v(a)

k.14r(a)

k.14v(a)

k.15r(a)

k.15v(a)

k.16r(a)

k.16v(a)

k.17r(a)

k.17v(a)

k.18r(a)

k.18v(a)

k.19r(a)

k.19v(a)

k.20r(a)

k.20v(a)

k.21r(a)

k.21v(a)

k.22r(a)

k.22v(a)

k.23r(a)

k.23v(a)

k.24r(a)

k.24v(a)

k.25r(a)

k.25v(a)

k.26r(a)

k.26v(a)

k.27r(a)

k.27v(a)

k.28r(a)

k.28v(a)

k.29r(a)

k.29v(a)

k.30r(a)

k.30v(a)

k.31r(a)

k.31v(a)

k.32r(a)

k.32v(a)

k.33r(a)

k.33v(a)

k.34r(a)

k.34v(a)

k.35r(a)

k.35v(a)

k.36r(a)

k.36v(a)

k.37r(a)

k.37v(a)

k.38r(a)

38v(a)

s.53(a)

s.54(a)

s.55(a)

Ojciec

Ojciec
Jezus Maryja… upadł…

Doktor

To nic, pulsy biją…
Niech go teraz położą na łożu — okryją,
Ja będę mu lekarstwa me administrował,
Gdy się obudzi…

Ojciec

Ojciec
Niańki zawołajcie… Niańki…

Doktor

Doktor
Wyznam, że mię ten dziwny sen zelektryzował.
Trzeba będzie na karku postawić mu bańki…

(odchodzą.)

Chór Duchów

Chór
Duchów

O! smętny — o! kochany!
ty
Srodze duchoszukany…
Przez sfinksowe aleje
Tak wszystkie duchy posną
Piasek stepowy wieje…
Jaszczurki łuską brzęczą
I ludzi się nie boją,
I palmy cicho stoją
Palmy przy sfinksach stoją,
I wielblądowie klęczą
W palmach wielbłądy klęczą…
Na Luksoru wyżyni
Cicho jak na pustyni…

Przeszło lat trzy tysiące,
Te same złote słońce
Przez niebiosa się pławi,
I girlanda żurawi
Ta sama na niebiosach,
I kolumn głowy ścięte,
I groby odemknięte,
I harfiarz w srebrnych włosach
Nad harfą swoją złotą
I harfą złotą na ścianie…
Duma, niby z tęsknotą…
[I] czas na zmartwychwstanie

O! smętny, o! kochany!
Srodze ty oszukany…
W naszym chórze boleści
I płacz słychać niewieści…
Bo przy pochodni błysku
Ktoś do grobu zawitał
I stanął… i coś czytał
Na smętnym obelisku,
Twój dawny poznał Eden…
I zapragnął… on jeden…

Lecz ty… z boleści zgrzytasz,
Bo nigdy nie wyczytasz
Tego z dawnych
Ale te dawne głosy kamieni,
Lecz na serca czerwieni
Wieją jak wiatr we włosy,
Zapisaną ci będzie
Nad przepaście prowadzą,
za słońc głową
Pchną morzem… za słońcem
Pios[e]nka obelisku
To, co czułeś…
Wszystkie łzy… wszystkie słowa,
Pierwsze w pamiątek rzędzie
Zapisane przez Pana…
Miłość czysta — siostrzana!

O smętny! o kochany!
Srodze ty oszukany.
wygląda blado
Grób twójpod ziemię spada
Niby gmachów
Jak pałacówkaskadą
Cichą… a jednak grzmiącą.
Wołającą
I wstępuje pod ziemię
Niby pałac
Jak mieszkanie upiorów
W kraj cieniów i upiorów
Z całą tęczą kolorów —
Pod ziemię wlatującą.—
Grób twój…
Lecz ziemi nie przeciekła
I tak wisi pochyła,
I nie znalazła piekła…
A stoi — jak mogiła…

O duchu! smętny, śliczny,
Duchu mój letargiczny,
Możesz ty w ducha męce
Kąsać piersi i ręce,
Jeśli brak ci odwagi
Zacząć życie podróżne.
Bo dawne groby próżne
I twoje sarkofagi
Straciły… twój proch — ciało…
Nic z nich — nie zmartwychwstało —

Ani Atessa… Ani
A gdzie
Już miłością siostrzani…
Wasze serca… jak liście
W sarkofagu… wstaliście
W grobie obudziliście
Ani Atessa… Ani
Gdybyście snem
Miłością wy siostrzani…
Obróceni ku sobie
W alabastrowym
W alabastrowym żłobie,
Piersią waszą i usty
Do siebie obróceni,
Od wchodzących promieni
W grobowcu znalezieni —
Jak leśny orzech pusty,
Och, grobowiec był pusty
W którym nic nie zostało
W pustym podziemnym lochu
Jedno — i drugie ciało…
Ani ciał, ani prochu
muszki
Choćby też pusteciało. —

TEST

Test - ramka genetyczna

proba

k. 2v

k. 29v

Patrz na tym obelisku... pracownicy prości
Nierozumiejąc — ryli historją miłości
Historią naszej duszy - jasnej - rozkochanej

Historją tej małżenskiej razem i siostrzanej
Pary serc naszych... siostro! obejmij w ramiona
Ten kamień... tam są

imiona

a) 〈 Nad tamtych dębów czołem
Jeszcze je słychać gwarzą
Na nieba ciemnej ścianie… 〉
b) 〈 Śród nieba błękitnego
Tam — nad dębowym wierszchem
Coś… gada… 〉
c) 〈 Coś gadało w błękicie…
Przy dębowych konarach 〉

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie właściwości artefaktu

Rękopis

Rękopis - dramat

TEST

Słowacki

covidek21

covidek44

Kleiner

Troszyński

a

b

c