- jako Adwokat (2)
Wszystkie właściwości artefaktu
Lecz oto tamten mowi — coż zabiłem
Człowieka który nie znał się na sztukach
A gadał tylko o szabli i łukach
Polskę Tatarskim by zarzucił pyłem
Chociazby jako gród swiętego Jana32
Z siedmiu klejnotów była budowana
A na małzenstwo to kładę dowody
Kladę Kanclerza jedno ziemskie słowo
Ze mu ten pierścień krwawnikowy z wody
Od dany został
Wyskoczył... oto trumną krwawnikową
A oto w prawach naszych jest pisana
Że podarunków małzenskich zamiana
Błachych — chociazby wstązeczek i kwiatków
W braku wazniejszych dowodów i swiadków
Chociaż o wielką idzie i posazną
zeznana
Pannę... przed prawem stająca— jest wazną
A tu przez wielki na świecie trafunek
A tu wymienic sobie w zamian dali
Swiadczy sam koral małzeńskiego łoża
On morzu... pierscien... a morze mu za to
Ze podarunek był za podarunek
Jak mowię trumnę czerwoną z korali
Od niego sygnet — a trumna od morza
Kazało wynieść....
Jeśli mi tego przeczysz Boże Panie
To tu — małzonki zawołam i stanie
Co.... poki w duchu... moim słow gorących?...
Co... nikt tu nie chce widzieć fal wchodzących
Dobrze.... więc oto do tego rzecz wiodę
Aby tu odgadł ow zarzut Kanclerza
Ze moj go klijent prosto w pierś uderza
J dobrowolnie przychodzi na szkodę
J sam na krwawym polu stawia nogę
Choć miał... od duchów... wiedzę i przestrogę
Smierci — choć sen miał na morskim odmęcie
Co ty powiadasz na to moj klijencie
A Pan mściwości mej miłośnie słucha.
O cóż ja stoję tu… O jego ducha
Stoję… przez który duch… szła Polska w górę…
*
A to nie jako przez formy strukturę
Mądrą… na wielkim świecie stać się miało,
Że nowa forma boska, nowe ciało
Narodu… stworzyć musiała na ziemi,
Lecz duch lecący pióry anielskiemi
Spod formy, co go zaczynała cisnąć,
Lecąc do Boga… formą miał wytrysnąć
Nową… jak złoty kwiat na grobowisku,
Formą piękniejszą z tem, że spod ucisku
Wstać… i z serc samych wielką mocą wziętą
Rosnąć… już gwiazdą zaczynała świętą
Błyszczeć na ziemi…
Jak w noc jaką chłodną
Gwiazda, co twarzą wychodzi pogodną
Świecić… tak była oczom moim miła…
Cyt, cyt, słuchajcie —
Upadł… ta mogiła
Cięży mu zawsze… na duchu upada…
Od czasu, jak duch na ziemi zakłada
Różne królestwa formy — mocarz stary —
Nowe i nowe składając ofiary,
A biorąc więcej… niż odda w ofierze,
Bo wiecie, że duch zawsze więcej bierze,
Niż złoży… a gdy bardzo się zbogaci,
Chcąc trzymać, co ma, nieraz wszystko traci,
I znów strącony niżej, w górę dybie
Od czasu, jak się w dyjamentu szybie
Pierwszy… tęczowy anioł… na śmierć zgodził.
A Stwórca go sam podług jego woli
Z niemrącej wyrwał bryły — i urodził
Pierwszym robakiem (noturią). Atoli
Że Stwórca jak ojciec… co dogadza
Dziecku… gdy głupie — chce strzały lub łuka…
A niewidomie dzieciątko oszuka
I na końce strzał… łakocie powsadza
Zamiast żelaza… podobnie Jehowa
Zadrwił podobno coś z naszego słowa,
Kiedy w ślimaczku małym chciało krzyża,
Bo zamiast śmierci…
— Stój… ta rzecz przybliża
Królestwo Boże… mówić jej nie wolno!
*
Więc patrzcie… oto, oto różę polną
Wnoszą mi tutaj srebrne Amfitryty.
Ten cudny — pierwszy kształt zabity…
Mający gwiazdą żywota w warkoczu
Będzie… wymową… (dicitur) do oczu,
Zastępującą rzeczy ominięte,
Które ominąć muszę… jako święte
I położone na ustach Jehowy
Pod zagrożenia palcem…
Więc bądź nowy,
Lecz nie bądź wczesnym kamieniem zgorszenia.
-thumbnail.jpg)
Nierozumiejąc — ryli historją miłości
Historią naszej duszy - jasnej - rozkochanej
Pary serc naszych... siostro! obejmij w ramiona
Ten kamień... tam są imiona
a) 〈 Nad tamtych dębów czołem
Jeszcze je słychać gwarzą
Na nieba ciemnej ścianie… 〉
b) 〈 Śród nieba błękitnego
Tam — nad dębowym wierszchem
Coś… gada… 〉
c) 〈 Coś gadało w błękicie…
Przy dębowych konarach 〉