Samuel Zborowski - próba

Bliska... pisana stoi... — Kto przeczyta....
Amfitryta
Korony mojej i wladzy pozbyta
Drzę cała przed nim...
Dyana
morska
Nie drzyj swiata perło...
Ja mu wydarłam pierwsze ducha berło....
Ja mu wydarłam pierwsze swiata słowo...
Ja z pochodnią purpurową
Szłam przez szosty dzień stworzenia
Z kryształowego kamienia
Razem wyrwana z Helionem...
Naszym są dziś złotym tronem
Natury
Te pierwsze formy ostatnie
Wszystkie harmonijne bratnie
Mające za cel człowieka...
Dla tego patrzaj ten anioł się wścieka
Ze większy od nas, postacią i zarem
Jako poeta upity nektarem
Tworzył.... okropność z szalonego ducha
A my zlotego lańcucha
Nie puszczając z naszej dłoni....
sadow
Od białej nie jabłoni
Do dębu... co w lasach stoi
Okryty pszczoł harfą złotą....
liścia
Od ptaszka, co szczura się boi
Do orła... co chmur ciemnotą
Otoczon i piorunami
Wszystkośmy stworzyli sami....
A on... przeciskał się przez te naturę...
Amfitryta
Skończ....
Duch...
Wężem....

Amfitryta
Swiat mi cały rozwiniecie
Z waszej pamięci....
Dyana
Ach ja na tym swiecie
kwitnąca
Gdy jestem.... to jak pierwszy raz stworzona
Czasem się tylko... jakiej tajemnicy
Dowiem od gwiazdy — albo od miesiąca
Albo błękit okolicy
mi ją zaspiewa....
Czasem mi cos w ucho cicho... albo jak pochodnia
Nad lasami swiecąca biała gwiazda wschodnia
Powie gdym... niepamiętna...
Amfitryta
Ach Dyana... ty smętna
Jak ci pomodz....
— Siostrzyce
Koralową trumnicę
Zrobcie mi na dnie fali
Dajcie bukiet z korali
J poduszkę
Dwie gwiazdy perłową
Dwie morskie gwiazdy w nogach
J dwie gwiazdy nad głową
Na czterech trumny rogach
swiecą
Niechaj mi was we snie
Bo choc na swiat bym chciała
To dzisiaj jeszcze... wcześnie...
Wczesnie do łez... i ciała....
A ty gdy czas do ciała
Przyjdź zbudzić.....
Amfitryta
A ten..?
Dyana
Ten... między ludzi....
On mię kiedyś obudzi....
—
O wielki Boże... ona w sen kamienny
Jdzie na bywać zywota i siły
A ja... jak ogień i wulkan bezsenny
Zawsze bez ciała.... zawsze bez mogiły

Rękopis - dramat

k.13v

k.14r

k.14v

k.15r

k15v

k.13r

k.2r

k.10r

k.10v

k.2v

k.4r

k.4v

k.24r

k.2v pr

k.4r pr

k.4v pr

k.1r(a)

k.1v(a)

2r(a)

2v(a)

k.3r(a)

k.3v(a)

k.4r(a)

k.4v(a)

k.5r(a)

k.5v(a)

k.6r(a)

k.6v(a)

k.7r(a)

k.7v(a)

k.8r(a)

k.8v(a)

k.9r(a)

k.9v(a)

k.10r(a)

k.10v(a)

k.11r(a)

k.11v(a)

k.12r(a)

k.12v(a)

k.13r(a)

k.13v(a)

k.14r(a)

k.14v(a)

k.15r(a)

k.15v(a)

k.16r(a)

k.16v(a)

k.17r(a)

k.17v(a)

k.18r(a)

k.18v(a)

k.19r(a)

k.19v(a)

k.20r(a)

k.20v(a)

k.21r(a)

k.21v(a)

k.22r(a)

k.22v(a)

k.23r(a)

k.23v(a)

k.24r(a)

k.24v(a)

k.25r(a)

k.25v(a)

k.26r(a)

k.26v(a)

k.27r(a)

k.27v(a)

k.28r(a)

k.28v(a)

k.29r(a)

k.29v(a)

k.30r(a)

k.30v(a)

k.31r(a)

k.31v(a)

k.32r(a)

k.32v(a)

k.33r(a)

k.33v(a)

k.34r(a)

k.34v(a)

k.35r(a)

k.35v(a)

k.36r(a)

k.36v(a)

k.37r(a)

k.37v(a)

k.38r(a)

38v(a)

s.53(a)

s.54(a)

s.55(a)

Niech mię pan Bóg broni!
Świadki z szablami ognistemi w dłoni,
Świadki — co gdyby tu w niebiosach świętych
Stanęli przy swych hasłach okrzykniętych,
To tam najwyższe nawet złote wieńce
Duchów… mogłyby zadrżeć — precz płomieńce!
Prawda, mój duchu, nam tej krwawej czerni
Już nie potrzeba, ciernia pod kolczugą…
Aleś zesmętniał — widząc, jak ci wierni
Przybiegli zaraz z mieczową usługą;
Jak oni ciebie pamiętają długo,
Jak nawet teraz buławą nie gardzą…
Cóż, mój człowieku… cóż, smętno ci bardzo…
Duch serca niby dawną piosnkę nuci —
Rzuć! to już przeszło dawno i nie wróci
Nawet po wiekach.
Sądzie nieśmiertelny,
Otóż do tego moją rzecz prowadzę,
Że za żywota ten człowiek był dzielny,
W sercu miał ducha moc i świata władzę,
〈 Zaś jak duch wielki, o którego Bogi
Dbają niebieskie… miał różne przestrogi;
A ostrzeżony był przez ducha w górze
Czuwającego, że śmierć krwawa czeka 〉
Że jemu by się… ten świat pełny złości
Poddał… jak dziecko krzyczące z miłości.
Bo nawet o te, co miesiącem gore,
Te sławne, w ludu myślach — Czerne More,
Które tam widne, aż tu oto gwarzy,
Czarne — z miesiącem czerwonym na twarzy —
〈 Jemu — gdy rzucił pierścień krwawnikowy
I zaślubił je — 〉
Z nim było ślubne, a przynajmniej powiem,
Że zaręczone, gdy z kozactwa cwietem
Morze rodowym zaślubił sygnetem,
A potem drażnił jak hetman ołowiem.

TEST

Test - ramka genetyczna

proba

k. 2v

k. 29v

Patrz na tym obelisku... pracownicy prości
Nierozumiejąc — ryli historją miłości
Historią naszej duszy - jasnej - rozkochanej

Historją tej małżenskiej razem i siostrzanej
Pary serc naszych... siostro! obejmij w ramiona
Ten kamień... tam są

imiona

a) 〈 Nad tamtych dębów czołem
Jeszcze je słychać gwarzą
Na nieba ciemnej ścianie… 〉
b) 〈 Śród nieba błękitnego
Tam — nad dębowym wierszchem
Coś… gada… 〉
c) 〈 Coś gadało w błękicie…
Przy dębowych konarach 〉

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie właściwości artefaktu

Rękopis

Rękopis - dramat

TEST

Słowacki

covidek21

covidek44

Kleiner

Troszyński

a

b

c