Samuel Zborowski - próba

Pamiętajze o Magu — ty i bracia twoi
Aby się wasza wiara... w zmartwychwstanie ciała
Sprawdziła.... i piękności tej nie oszukała
Bo... (dobywa miecza)2

Więc ty mi przysięgasz... ze za trzy tysiące
Lat... ta gora... kolumny... to niebo, i słonce
płynąca
Nawet... o! ta zorawi girlanda.... ta sama
Jak heroglif na niebie... i tam to miesiąca
Oko... srebrne ktore się za palmami jawi
W tym samym wszystko kształcie znowu się postawi
Gdy z alabastrowego będę sarkofagu
Budził się z siostrą moją,Atessą... o! Magu
Budził się z siostrą mojąAtessą.... po wiekach
Snu, spoczynku..?.
(zamyśla się.) Mowiłeś mi starcze o Grekach
Ten slepy harfiarz... ktory tu pod moim tronem
Spiewał.... nowym językiem... nowym Ducha tonem....
Utkwił mi... i zejść z oczu nie może..... ja w jego
Głosie słyszałem Magu coś nieśmiertelnego
J dla tego... w grobowca rytym
A gdym... chciał mu pochlebić malowidle
Ten starzec z harfą zlotą... przy odwianym skrzydle
Srebrnej brody... przez moich rzezbiarzy wykuty
Trwa między pamiątkami....

Niech ten duch poczuty
Duchem... zostanie kształtem.... ktore grobowcowa
przy
Cichość mego sarkofagu na wieki zachowa
Aż się obudzę....
Teraz... do sennego łoża..! (
(postępuje.) i niby we
snie idzie ku oknu
gotyckiemu.)
Coraz ciemnieją... jak słonce gdy pod leci do morza
Coraz ciemniej... konie mnie... do przepasci niesą...
Coraz ciemniej i smutniej... Atesso! Atesso....

2
Tu nam zostać na wieki... tu położyć ciała
Atesso... tyś mię w złotej tyarze kochała
J nieprawda że w jednym zaśniemy uścisku
By się zbudzić z miłością... patrz na obelisku
Co się nad sarkofagiem... od pochodni złoci
Niby duch.... tam w ciemnościach... i w grobu wilgoci....
Skazany stać przez lata trzy tysiączne.... w ciszy
Aż nasze znowu głosy ocknięte usłyszy
pracownicy
Patrz na tym obelisku... na tej prosci
Nierozumiejąc — ryli historją miłości
wdzięcznej
Naszej miłości... — gwałtownej — duszy rozkochanej
Historją naszej duszy — jasnej — rozkochanej
Wiarę.... wspomnienie
Historją tej małżenskiej razem i siostrzanej
Pary serc naszych... siostro! obejmij w ramiona
tam są
Ten kamień... on nam nasze miłośne imiona
Tam wypisana wierność — i imionka dzieci...
On jest pomiędzy nami teraz jak brat trzeci
Wszytko wie.... i zapomniec się nigdy nie boi
J nad naszym grobowcem jak piastunka stoi...
Więc go pocałuj siostro... bo to brat nasz niemy
Teraz nam spać... i w jego opiecie zasniemy...
A gdybyśmy wstawali ze snu nieprzytomni
Gdybyśmy zapomnieli — czego — on przypomni....
J nie przemoże grobu ta ciemnośc i zgniłość
Obudziemy się znowu na słonce i miłość
J dawne życie — w tęcze się rozleje nowe
Zdejm więc roże z tyarą i włoż mu na głowę
Tyś skończyła z kwiatami.... ze wszystkim skończyła
Chciałem aby nas młodych zamknęła mogiła
Abyśmy młodzi znowu.... do zywota wstali
Wez te trucizne... serca ci dotknie i spali
Ja sam... skonałaś... ha juz... już na pozarzeczu
Tyfonskim... tyś otruta... ja skoncze na mieczu

Rękopis - dramat

k.13v

k.14r

k.14v

k.15r

k15v

k.13r

k.2r

k.10r

k.10v

k.2v

k.4r

k.4v

k.24r

k.2v pr

k.4r pr

k.4v pr

k.1r(a)

k.1v(a)

2r(a)

2v(a)

k.3r(a)

k.3v(a)

k.4r(a)

k.4v(a)

k.5r(a)

k.5v(a)

k.6r(a)

k.6v(a)

k.7r(a)

k.7v(a)

k.8r(a)

k.8v(a)

k.9r(a)

k.9v(a)

k.10r(a)

k.10v(a)

k.11r(a)

k.11v(a)

k.12r(a)

k.12v(a)

k.13r(a)

k.13v(a)

k.14r(a)

k.14v(a)

k.15r(a)

k.15v(a)

k.16r(a)

k.16v(a)

k.17r(a)

k.17v(a)

k.18r(a)

k.18v(a)

k.19r(a)

k.19v(a)

k.20r(a)

k.20v(a)

k.21r(a)

k.21v(a)

k.22r(a)

k.22v(a)

k.23r(a)

k.23v(a)

k.24r(a)

k.24v(a)

k.25r(a)

k.25v(a)

k.26r(a)

k.26v(a)

k.27r(a)

k.27v(a)

k.28r(a)

k.28v(a)

k.29r(a)

k.29v(a)

k.30r(a)

k.30v(a)

k.31r(a)

k.31v(a)

k.32r(a)

k.32v(a)

k.33r(a)

k.33v(a)

k.34r(a)

k.34v(a)

k.35r(a)

k.35v(a)

k.36r(a)

k.36v(a)

k.37r(a)

k.37v(a)

k.38r(a)

38v(a)

s.53(a)

s.54(a)

s.55(a)

O duchu! smętny, śliczny, Duchu mój letargiczny, Możesz ty w ducha męce Kąsać piersi i ręce, Jeśli brak ci odwagi Zacząć życie podróżne. Bo dawne groby próżne I twoje sarkofagi Straciły… twój proch — ciało… Nic z nich — nie zmartwychwstało —
Ani Atessa… Ani
Już miłością siostrzani…
Wasze serca… jak liście
a) W sarkofagu… wstaliście
b) W grobie obudziliście 〉
Miłością wy siostrzani…
Obróceni ku sobie W alabastrowym żłobie, Piersią waszą i usty Do siebie obróceni, W grobowcu znalezieni — 〈 Och, grobowiec był pusty
W pustym podziemnym lochu a) Ani ciał, ani prochu b) Jedno — i drugie ciało… 〉 Jak leśny orzech pusty, W którym nic nie zostało, Choćby też muszki ciało. — test

TEST

Test - ramka genetyczna

proba

k. 2v

k. 29v

Adwokat

〈 Myślący o tem, w jaką sieć zagarnie
Potem te tłuszcze… gdy wodze wyginą,
Ile stronników siedzi w jednej sarnie,
Ile mu kupi głów węgierskie wino.
Czy tu przyszedłem z mocą słowa żywą,
Ażebym czynił rzecz niesprawiedliwą?
Więc mógłbym także na tego kanclerza
Rzucić przekleństwem albo inwektywą,
Co w duchy ludzkie piorunem uderza,
I może jak wiatr, dąb ducha wywrócić.
Więc mógłbym nawet na niego krwią rzucić,
A tam zdjąć mu łeb… i dać na męczeństwo.
Lecz co tu ma z tą sprawą krew, przekleństwo.
AI Tu, gdzie widzicie strasznego obrońcę,
Który tę ziemię, ot, chwyta w ramiona,
A ona mu się rozlatuje w słońce
AII Kanclerz człek wielki, niech weźmie obrońcę,
Niechaj tę ziemię pochwyci w ramiona,
Niech mu się ona tak rozbłyśnie w słońce

Chorus

Eheu — Bóg — duch — czart — pochodnia czerwona

Drugi

Chorągiew krwawa…

Szczęk niby łańcuchów

Chór II

Błysnął i stał się błyskawicą ciemną.

Kanclerz

Nie brońcie, to nic, nic, to kilka duchów
Upadło na mnie i spłonęło ze mną.

Głos ("Samuel Zborowski")

a) Zgorzały duchy — strach grzmot burza w słowie.

Buk[ary]

Wy nieśmiertelni! stójcie wy, Bogowie!
b) O smętna! ciemna wron zwichrzonych kupa,
Którą ruszyłem opisaniem trupa,
Które już chcą krwi, a są tylko snami.
Stójcie, bo cisnę na was piorunami!
B Czy z krwi chorągiew — świętojańskie tęcze
Chorągwią… na tej krwi Ja, Panie, klęczę
I wołam sądu, Jezu sprawiedliwy…

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie zmiany

Wszystkie właściwości artefaktu

Rękopis

Rękopis - dramat

TEST