Samuel Zborowski - próba

Gdyby on ciągle ruszał tą mogiłą
Nie zapytawszy nas o czas i wole
Gdybym ja oto kamień chwycił w dłonie
A kamien oto wziął skrzydła sokole
J gdzieś roztrzaskał mego brata skronie
Oblał mię jego mozgiem i oczyma
A na mnie sąd był jako na kaima
Przed ludzkim prawem — i przed Bożym sądem...
Nie prawo stoi pod naszym zarządem
jest naszym panem
Pokismy mali.... to nas dzieci lęka
nam pod kolanem
Lecz gdysmy silni — to przed nami pęka
Jak wywrócony anioł ognia
J połamane u stop naszych leży
Więc jeśli cud jest — to do nas należy
Byleśmy z łona Boga wzięli
J jest koroną dla naszego ducha
Więc
Już nas to miasto błękitne posłucha
ziemi tej krawędzie
Gdy zawołamy... a trupem nie spadnie
gdy wszyscy gromadnie
tenswiat żądzą
Opłomienimy jedną ducha wodzą
ze zyją — nie spadnie
A trupom — z niebios zrzucone[?] nie będzie....

Jakiemuż teraz ludowi przysądzą
Ze był najbliższy... ze swoim sztandarem
Miasta ktore jest pięknością — pozarem —
Miłością.... wiarą wiar.... stolicą stolic
Miasto... co pełne wężowych okolic
Leczące drzewo chowa w swoim sadzie
ciekące
J z tego drzewa łzy jak
poganom kładzie
Na wszystkie rany... jako balsam drogi
Kto dyamentów tych — chociaż ubogi —
Najbliższy sercem....

Jezeli błądzę — niech mię duchy sądzą
Co? jabym kiedyś duchem nie miał siły
Wydobyć jęku z pod zdrajcy mogiły
grobowcu mu potargawszy
Duchem w ogrodzie jego łamiąc trzewa
Albo mu w sadzie jego przekłąc drzewa
J widzieć że zyw duch całego sadu
Trzyma się jako wąż swojego sladu
J przestraszony z ogrodu ucieka
J oto trupy drzew... u tego człeka
Trupy drzew moją porobione mocą
W okna, strasznemi liściami lopocą
Gorszym go niz smierć napełniając strachem
W szeleście mówiąc: śmierć
Więc ja bym nie miał mocy zatrząść dachem
Kolumny jakiej zamyślonej czołem
Wioszczyną zamkami
Miastem — miastem — zamkiem i kościoł[em]
Gwiazdami — słonca wschodem i zachodem
Ja sam... a kiedy będę trząsł z narodem
a jabym ci nie miał z naro
dem
Tych praw natury jeśli chcę zawieszac
Ludu mojego ogniem, ścinać, wskrzeszać
duch
Rozbijać wszystkie duchow dzielące szyby
ty
Serca rozmnażać tak jak panie ryby
A zaś uciszać je gdy są w zapale
uciszaleś
Tak jak ty panie rozmnazałeś fale
Gdy ofuknąłeś się na wiatr.... i burze
Co ja, w milijon serc rosnąć nie
powtórzę...
Twojego zycia i twojego cudu
Ja... ja — na strasznych skrzydłach mego
Jak orzeł z karpat zlatujący brusów ludu
Ja... w sto tysięcy — w milijon Ch
Nie miałbym...

Rękopis - dramat

k.13v

k.14r

k.14v

k.15r

k15v

k.13r

k.2r

k.10r

k.10v

k.2v

k.4r

k.4v

k.24r

k.2v pr

k.4r pr

k.4v pr

k.1r(a)

k.1v(a)

2r(a)

2v(a)

k.3r(a)

k.3v(a)

k.4r(a)

k.4v(a)

k.5r(a)

k.5v(a)

k.6r(a)

k.6v(a)

k.7r(a)

k.7v(a)

k.8r(a)

k.8v(a)

k.9r(a)

k.9v(a)

k.10r(a)

k.10v(a)

k.11r(a)

k.11v(a)

k.12r(a)

k.12v(a)

k.13r(a)

k.13v(a)

k.14r(a)

k.14v(a)

k.15r(a)

k.15v(a)

k.16r(a)

k.16v(a)

k.17r(a)

k.17v(a)

k.18r(a)

k.18v(a)

k.19r(a)

k.19v(a)

k.20r(a)

k.20v(a)

k.21r(a)

k.21v(a)

k.22r(a)

k.22v(a)

k.23r(a)

k.23v(a)

k.24r(a)

k.24v(a)

k.25r(a)

k.25v(a)

k.26r(a)

k.26v(a)

k.27r(a)

k.27v(a)

k.28r(a)

k.28v(a)

k.29r(a)

k.29v(a)

k.30r(a)

k.30v(a)

k.31r(a)

k.31v(a)

k.32r(a)

k.32v(a)

k.33r(a)

k.33v(a)

k.34r(a)

k.34v(a)

k.35r(a)

k.35v(a)

k.36r(a)

k.36v(a)

k.37r(a)

k.37v(a)

k.38r(a)

38v(a)

s.53(a)

s.54(a)

s.55(a)

Bukary

— A bah!

Brat Teolog lub Brat Logik

— Są duchy......

Bukary

— Dowód… ty, Theologus…

Brat Teolog

— Młynarz widział.

Bukary

— A ty,
Logicus… jaki dowód......

Brat Logik

— Jak to, czy z Wulgaty? Wulgata (łac. versio vulgata, przekład rozpowszechniony, popularny) – przekład Biblii na łacinę, dokonany przez Hieronima ze Strydonu...

Bukary

— Z czego bądź…

Brat Logik

— Nie dowiodę tego, ale wierzę…

Bukary

(wstaje i idzie do okna)

— Wiaro! ognista wiaro, gdziekolwiek uderzę,
Dawne serce narodu… odzywa się szczere
Jak gołębica… zmienić tylko myśli sferę…
A to wszystko… cudowne Boga Archanioły.
Cóż ja jestem? — ja owoc czarnemi popioły,
Cóż ja jestem… ja harfa wszystkich ludzkich tonów,
Ja pan gwiazd — i brat ruin — i pan Akwilonów akwilon. 1. Akwilon mit. rzym. «bóg wiatru północnego». 2. «porywisty wiatr północny»
Przed tą wnętrzną dobrocią ludzi i prostotą,
Która mię do łez kruszy. — Jednak tą istotą
Moją — ja za nich cierpię…

(wraca.)

— A czy sen wam służy?

Brat Teolog lub Brat Logik

— Spytać się o to łóżka......

Bukary

I lica jak róży
Rozjaśnionego...... dobrze… śpijcie, bracia moi.
Apostołowie spali.

Brat Teolog lub/i Brat Logik

— Kto się Boga boi,
Ten się nie boi ludzi...... kto śpi, ten nie grzeszy.

Bukary

— Gdym się zbliżał na czele Herodowej rzeszy,
To spali......

Brat Teolog lub Brat Logik

brwi się zmarszczyły
Co to panu jest?… czoło coś smętne

TEST

Test - ramka genetyczna

proba

k. 2v

k. 29v

bla bla bla bla bla bla bla bla bla

Lucyfer Ojciec Bukary

O smętny o kochany, srodze ty oszukany

Eolion Helion Helion Helion(Faraon) – Eolion – Helion

Helion(Faraon) - Helion - Eolion

O smętny o kochany, srodze ty oszukany

Eolion

O smętny, o kochany, srodze ty oszukany

Tu sobie idzie tekst, w którym pada cytat: O smętny, o kochany, srodze ty oszukany!Samuel Zborowski, Juliusz Słowacki I dalej tekst.

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie właściwości artefaktu

Rękopis

Rękopis - dramat

TEST