Samuel Zborowski - próba

Pamiętajze o Magu — ty i bracia twoi
Aby się wasza wiara... w zmartwychwstanie ciała
Sprawdziła.... i piękności tej nie oszukała
Bo... (dobywa miecza)2

Więc ty mi przysięgasz... ze za trzy tysiące
Lat... ta gora... kolumny... to niebo, i słonce
płynąca
Nawet... o! ta zorawi girlanda.... ta sama
Jak heroglif na niebie... i tam to miesiąca
Oko... srebrne ktore się za palmami jawi
W tym samym wszystko kształcie znowu się postawi
Gdy z alabastrowego będę sarkofagu
Budził się z siostrą moją,Atessą... o! Magu
Budził się z siostrą mojąAtessą.... po wiekach
Snu, spoczynku..?.
(zamyśla się.) Mowiłeś mi starcze o Grekach
Ten slepy harfiarz... ktory tu pod moim tronem
Spiewał.... nowym językiem... nowym Ducha tonem....
Utkwił mi... i zejść z oczu nie może..... ja w jego
Głosie słyszałem Magu coś nieśmiertelnego
J dla tego... w grobowca rytym
A gdym... chciał mu pochlebić malowidle
Ten starzec z harfą zlotą... przy odwianym skrzydle
Srebrnej brody... przez moich rzezbiarzy wykuty
Trwa między pamiątkami....

Niech ten duch poczuty
Duchem... zostanie kształtem.... ktore grobowcowa
przy
Cichość mego sarkofagu na wieki zachowa
Aż się obudzę....
Teraz... do sennego łoża..! (
(postępuje.) i niby we
snie idzie ku oknu
gotyckiemu.)
Coraz ciemnieją... jak słonce gdy pod leci do morza
Coraz ciemniej... konie mnie... do przepasci niesą...
Coraz ciemniej i smutniej... Atesso! Atesso....

2
Tu nam zostać na wieki... tu położyć ciała
Atesso... tyś mię w złotej tyarze kochała
J nieprawda że w jednym zaśniemy uścisku
By się zbudzić z miłością... patrz na obelisku
Co się nad sarkofagiem... od pochodni złoci
Niby duch.... tam w ciemnościach... i w grobu wilgoci....
Skazany stać przez lata trzy tysiączne.... w ciszy
Aż nasze znowu głosy ocknięte usłyszy
pracownicy
Patrz na tym obelisku... na tej prosci
Nierozumiejąc — ryli historją miłości
wdzięcznej
Naszej miłości... — gwałtownej — duszy rozkochanej
Historją naszej duszy — jasnej — rozkochanej
Wiarę.... wspomnienie
Historją tej małżenskiej razem i siostrzanej
Pary serc naszych... siostro! obejmij w ramiona
tam są
Ten kamień... on nam nasze miłośne imiona
Tam wypisana wierność — i imionka dzieci...
On jest pomiędzy nami teraz jak brat trzeci
Wszytko wie.... i zapomniec się nigdy nie boi
J nad naszym grobowcem jak piastunka stoi...
Więc go pocałuj siostro... bo to brat nasz niemy
Teraz nam spać... i w jego opiecie zasniemy...
A gdybyśmy wstawali ze snu nieprzytomni
Gdybyśmy zapomnieli — czego — on przypomni....
J nie przemoże grobu ta ciemnośc i zgniłość
Obudziemy się znowu na słonce i miłość
J dawne życie — w tęcze się rozleje nowe
Zdejm więc roże z tyarą i włoż mu na głowę
Tyś skończyła z kwiatami.... ze wszystkim skończyła
Chciałem aby nas młodych zamknęła mogiła
Abyśmy młodzi znowu.... do zywota wstali
Wez te trucizne... serca ci dotknie i spali
Ja sam... skonałaś... ha juz... już na pozarzeczu
Tyfonskim... tyś otruta... ja skoncze na mieczu

Rękopis - dramat

k.13v

k.14r

k.14v

k.15r

k15v

k.13r

k.2r

k.10r

k.10v

k.2v

k.4r

k.4v

k.24r

k.2v pr

k.4r pr

k.4v pr

k.1r(a)

k.1v(a)

2r(a)

2v(a)

k.3r(a)

k.3v(a)

k.4r(a)

k.4v(a)

k.5r(a)

k.5v(a)

k.6r(a)

k.6v(a)

k.7r(a)

k.7v(a)

k.8r(a)

k.8v(a)

k.9r(a)

k.9v(a)

k.10r(a)

k.10v(a)

k.11r(a)

k.11v(a)

k.12r(a)

k.12v(a)

k.13r(a)

k.13v(a)

k.14r(a)

k.14v(a)

k.15r(a)

k.15v(a)

k.16r(a)

k.16v(a)

k.17r(a)

k.17v(a)

k.18r(a)

k.18v(a)

k.19r(a)

k.19v(a)

k.20r(a)

k.20v(a)

k.21r(a)

k.21v(a)

k.22r(a)

k.22v(a)

k.23r(a)

k.23v(a)

k.24r(a)

k.24v(a)

k.25r(a)

k.25v(a)

k.26r(a)

k.26v(a)

k.27r(a)

k.27v(a)

k.28r(a)

k.28v(a)

k.29r(a)

k.29v(a)

k.30r(a)

k.30v(a)

k.31r(a)

k.31v(a)

k.32r(a)

k.32v(a)

k.33r(a)

k.33v(a)

k.34r(a)

k.34v(a)

k.35r(a)

k.35v(a)

k.36r(a)

k.36v(a)

k.37r(a)

k.37v(a)

k.38r(a)

38v(a)

s.53(a)

s.54(a)

s.55(a)

P[olonius][kontynuacja]

Przed ogniem tych wybuchniętych
Na całej ziemi Wulkanów…
Przed tym czasem, dla szatanów,
I dla nas uciemiężonych,
Przed tą porą żniw czerwonych
Zapomnijcie… o przyszłości,
A dla mnie… i dla miłości
Jakąście dla mnie uczuli…
Żem odrostek waszych króli,
Że we mnie jest węzeł ludu…
Nie żałujcie pracy, trudu,
Lecz szafując skarby memi
Około mojego syna,
Chodźcie za nim niewidzialni.
Niech jego myśli kraina
Stanie się waszą… są dzieci,
Co jak orłowie nadskalni,
Gdy słońce myśli zaświeci,
Lecą i w błękitach giną,
Lecz potem… gdy skrzydła rozwiną,
A do słońca nie dolecą,
Wracają… w świata ciemnotę,
I pierwszą przebywszy tęsknotę,
Śród świata realnych cieśli,
Oczyma rozumu świecą,
Bo w oczach słońce przynieśli…

Chór Mędrców

Zaprawdę, z twego dziecięcia
Po tej chwili duchowzięcia,
Nim dojdzie z dziecka do trumny,
Może być człowiek rozumny…

Polonius

Otóż on bez żadnej zmazy
Na duszy i na swym ciele…
W cedrowym klęka kościele,
Odbiera różne rozkazy,
Potem chodzi… sam po górach,
Gdy niebo w zorzy purpurach
Nad lasem bukowym gore…
Albo w nocną idzie porę
Z zadumanym… jasnym licem,
By się rozmówić z księżycem
Nad naszym skalnym jeziorem,
A nie sam, lecz z jakimś chorem…

Chór

Orzeł to z mocnemi pióry,
Pójdziemy za nim na góry,
Chórów jego wysłuchamy
I zgubić mu się nie damy.

(Skalna okolica… zamglona… Jezioro…
Pora przed wschodem miesiąca.
Dwie Walkirie z błyskawicami na głowie)

Pierwsza Walkiria

Na szczycie gór,
Gdzie świata brzeg
I orłów chór,
Piorunów ścieg;
Gdzie Morskie Oko
Nad lodów tarczą,
Jęczy głęboko,
Gdy chmury zawarczą;
I całe się krwawi,
Gdy tęcz błyśnie szarfa,
A jęczy jak harfa
Pod wstęgą żurawi: —

Tu w bieli, w śnieżycach,
Przy morskich straszydłach,
Ja duch — w błyskawicach,
W piorunach, na skrzydłach
Na was, wichry moje,
Stanęłam i stoję.

Druga

Ja także duch losów,
Twa siostra i wężów,
Piorun lejąca z włosów,
Krew sącząca z orężów,
Najstraszniejsza na niebie,
Tu czekałam — na ciebie…

Pierwsza

A skąd lecisz? z daleka?

Druga

Z północnego bieguna
Na przebłysku pioruna.

Pierwsza

Siostro… tego człowieka…

Druga

Wiem, wydarto nam z ręku,
Lecz ten człowiek nasz będzie,
Nasz! nasz! zawsze i wszędzie,
Jak harfa pełna jęku,
Jako gwiazda stracona
Nasz będzie! nasz! aż skona!

Pierwsza

Czy widziałaś Chrystusa?
Włóczy się przez ciemnotę
I sieje gwiazdy złote…
Dla dusz białych — pokusa…
Jak chłop w kraj przeorany
Rzuca gwiazdy w kurhany.

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie właściwości artefaktu

Rękopis

Rękopis - dramat