- jako Helion (2)
- jako Eolion (1)
- jako Bukary (1)
- jako Ja (1)
Wszystkie właściwości artefaktu
Naszych ubogich chateczek ozdobą?
Bo ta gora głow trupich poszła z tobą
Lejąca z oczu serdecznemi łzami
J krzyż musiał iść za trupow głowami
J stanąc u nas.._ jako chorągiew Boga
Bo w nas sprawa Boga...
ducha droga
— 1º Probandum est... że sprawa Boga
Przez polskę idzie... za nią ginąć każę....
wykażę
A to finalnym tu celem pokażę
pisane na to dokumenta
Choć mam dowody inne za pazucho....
2º Secundo Dowieść muszę że ta swięta
Sprawa.... w skarzącym była — zywo, czerstwą
Młodą... a na niej spełniono morderstwo
Do ktorego się Obrdefendent — przyznawa...
3º Dowiodę że odtąd ta sprawa
Przez odebranie tu duchowi ciała
J przez wzrost tamtych — we krwi zatrzymała
A stąd ponosi swoje wielkie szkody
Sam Bóg.... a na to pokazę dowody
Straszne... przez zaden sąd nieodepchnięte —
Pokazę ciała tu
Ciała szlachetne — a z szubienic zdjęte
Duchy szlachetne.... a skalane błotem
Krzyz naszej męki, grozący wywrotem
Nawet Aniołom....
Gwiazdy klaszczą złote!
Adwokat
Kto niesmiertelną ma w sobie istotę
Czuje... widzący ten swiat w starej koże
Że coś większego ze swiata być może
Rozwita w tęczach i w gwiazdzicach cudów
Gdy się urodzi w nowość... [— —] z ducha cudów
Niż gniazdo nędznych i cierpiących ludów
ktore za jadłem ciągle łażą chciwe
A te są głupie — a te niegodziwe
A te są dalej — a te blizej krzyża
Tam się podnosi duch a tam się zniza
A tam pod formą jako anioł ciemny
Pod twardą formą ciągle grzmi
podziemny
A tam zaledwo taka mała dusza
Ze formą rządu gdzieś cokolwiek rusza
Jak kret podziemny —
Kto cierpiał z narodem
A gorzej jeszcze cierpiał jako człowiek
↑tu serdecznie
Ten wie ze forma powinna
być wschodem
być wschodem
A nie przepaścią ——
Gdzież model — trwa
wiecznie
W gorze.... a nikt jej dotychczas niewidzi
Widocznie że norma
Nie odpowiada już dzisiaj duchowi
rząd
Kazdy sw swoj tor ma
idąc J depce... głowę ducha cisnąc z gory
Gdzie jest zbawiciel nowy — nowa forma
A więc być musi niewidzialna forma
Zamieszkująca tęczowe lazury
piękności
Większej — swięto[sci] od gwiazd i miesiąca
Codzień ku duchom naszym
Jak tęcza ciągła... codzień zlatująca
Jeszcze wysoko.... jeszcze w łonie pana
A już przez oczy niektóre widziana
Nakształt piorunnych tęczowych warkoczy
Ze gdzieś jest, że gdzieś — pali się
ze swita
Rzadko bo w tysiąc lat raz albo dwa
razy
Ze się podaję sądom
Łysnie na ludzkie orle dzikie
W odrazające[?] smętne orle oczy....
J znowu tysiąc smętnych lat
przeskoczy
J znowu temi samemi obrazy
*
Quis advocatus est? Człowiek nikczemnie
Przed tobą, Panie… chylący te ciało…
Lecz jeśli cierpiał kto więcej ode mnie,
Jeśli kto twardszą był na piorun skałą,
Jeśli w kim serce wzgardy głośniej grzmiało
Na fałsz — co fałsze tu szatańskie wspierał,
Jeśli kto większe łzy w źrenicach zbierał
Nad nędzą wielkich — we wnętrznościach powiek,
Jeśli jest taki… tutaj duch i człowiek,
A jeśli nędzą go ojczyzny ruszą,
Niech stanie — głos mu oddam… choćby z duszą…
Słyszysz, trąbami grzmią całe niebiosa
I grzmi oklaskiem ogniste scenarium.
A, bah, adwokat gdzieś uciera nosa
I liczy, jakie dostanie salarium.
Sprawa wychodzi jak jutrzenka ranna
Z obłoków pańskich… Hosanna! hosanna!
Słuchajcie! sprawa u Pańskich podwoi,
Przed sądem Boga — w adwokacie stoi.
Trąby od Twego grzmiące majestatu,
Słońca, co u stóp przelęknione gorą,
Przypominają mi, Panie, quo foro
Sprawa się toczy — że to już nie światu,
Ale aniołom opisać należy,
Przez jakie drogi… ta rzecz prawna bieży,
Ile już razy rozsądzona była
Gdzie… jakie czoło… lub jaka mogiła
Leży zapadłym już na niej wyrokiem.
Muszę iść za tą sprawą krok — za krokiem,
Wszędzie jej dotrzyć… iść na kształt widziadła,
Chwytać ją duchem tam, gdzie jest bez ciała,
Cierpieć na miejscach, gdzie ona upadła,
A tryumfować — gdzie tryumfowała,
Być bratem wszelkiej duchowej krainie,
A prawie… ginąc — tam, gdzie ona ginie.
Ale nie ginie ona… Si ab ovo,
Pozwolisz panie — wywieść ród ubogi?
Ecce… od wieków w Bogu było Słowo,
A myśmy w Słowie byli… jako Bogi,
A przez nas forma jest…
Więc oto zda się,
Że ta daleka rzecz stosunku nié ma
Z tym oto: który tu w białym atłasie,
Z wytrzeszczonemi jak upiór oczyma,
Z głową uciętą stoi i dochodzi
Sprawiedliwości… po trzechsetnym roku
Swego grobowca… zda się, że w obłoku
Ten upiór krwawy do Charona łodzi
Wsiadł… gdy mu świat się błękitny uśmiechał,
Jęknął… i we mgły ogniste pojechał,
Odchodząc… z ludzi smętnych trybunału.
A sprawa o to, że się jego ciału
Niesprawiedliwość stała… tu się wlecze
I cała katem się podpiera?…
Przeczę.
A to na prawdy wywiodę zwierciadło,
Że nie o głowę — bo sto głów upadło
Niesprawiedliwiej — nie o jego łono,
Bo mnie na świecie gorzej gdzieś raniono
W serce… a przecież nie dochodzę sprawy…
Że nie o jego ród… bo większej sławy
Jest oskarżony — niźli oskarżyciel…
O cóż więc stoję… tu ja — jego mściciel?
[kontynuacja na k.19v]
O smętny o kochany, srodze ty oszukany
O smętny, o kochany, srodze ty oszukany