O ten Na tym lwielew bazaltowymbazaltowy
Oprę się — widzę stąd
Mgłę i ogień i sąd.... Pluton boi się[?] głowy Na tronie brylantowym
Uciekł w płomienie blask Ktos siedzi...fala g i głąb... Ha musieli już przyjsc A ten.... niebieskiwozny....
A wozni są od wniść.... Woźny
— Samuelu... ilesto
—Tysiąc trąb...
Samuelu
— Drzę jak liść.._ Cały drzę Jaki zgiełk jaki ruch
— Samuelu
— Stanął duch....
Blask duch...
J lysnął tu pancerzem Wozny
Sprawa z wielkim kanclerzem! Głos
O co .... Bukary O gardła.... Głos błyskawica Bukary
Ach...
Kanclerz stanął jak strach
Z laską w złotym zupanie... Pluton
Jdzie o porownanie Prawem Zapozwane Prawem zapozwanego ktorego tu zgon
Z tym oto.... co tu stoi....
Dostawił....
Samuel (Chwytając leb wlasny
i oswiecając trupa)
Ze łba mego
Masz latarnię — oto on —
Widzicie ten sam trup
Ktorego już dwa razy krukom
Ciągnę duchom na lup
↑pod pręgierz słup Patrzajcie....
Za me dawne urazy na nim wyrok
Chcąc mu wyrok zyskać
— Bukary
O! strach... ta w ręku głowa
Okiem zaczęła błyskać
J lać krwią.... Pluton
Ja ogniowa
Potęga — i pan czarnych
J Bóg elementarnych
Muszę się trzymać prawa...
Kto adwokatem stawa
Od stron.... Samuel
Za mnie — moj łeb... Pluton
Kto adwokat.... Samuel
Moj szczep
Rodowy... już wymarły
Patrzcie... a ci od swiata
Pomiędzy temi karły znajdę
Gdzie ja mam adwokata
Ktory by... mię ratował
W ucisku.... i obronił.?..
Sam będę instygował
Dziatkom… coś ciemno — o ojczyźnie śniło,
Czasami tylko by ciebie spytały,
Patrząc na twoje dawne czarne blizny,
Czemu ty, ojcze, porąbany cały,
A nie umiałeś dziatkom dać ojczyzny?
Cóż ty — za ciebie odpowiedzieć muszę —
Odpowiedziałbyś… że w Polszcze jest prawo,
Które wygania — ciało — albo duszę,
I nad krwią pastwi się — albo nad sławą,
〈 Ogromnym mieczem katowskim przeraża
Lub z duszy bierze złożonej ofiarę 〉
I karę duszy za mniejszą uważa,
Więc ty wybrałeś sobie mniejszą karę.
O horror, Panie… on złożył ofiarę
Z ciała — on wolał wygnanie cmentarza
Niż tamto drugie… on dziatkom w puściznę
Zostawił drogą po sobie ojczyznę,
A sam… nie mogę mówić… wybrał trumnę.
*
Panie — są wichry, co wielką kolumnę
Łamią, są — burze… duchom niebezpieczne…
Ja je znam… Czoło się moje słoneczne
Od nich… aż do twych tu stóp pochyliło…
Ale… przed martwą prawną ulec siłą,
Ale… z przerwanym tu serdecznym głosem
Być zatrzymanym katem albo stosem,
Albo od miecza polec lub płomienia,
Gdy człowiek czyni dla twego Imienia,
Gdy twego ducha w sercach świata budzi,
Gdy duszę — gotów położyć za ludzi…