Samuel Zborowski - próba

— Dziew Konie lecą... i ludzi z pochodniami wiodą
Jak mi straszno....
— Czy widzisz rozaną kolumnę....
Pomiędzy nami....
— Widzę...
— Teraz... białą trumnę
podziemne J morskie gdzieś... ciche... tęczowe pokoje....
— Trumna... gdzie spać będziemy nieprawda — oboje
Cicho i długo.... słońcu odjęci złotemu
Jedno się połozywszy
Spać.... na sercu położywszy na sercu drugiemu...
W jednej trumnie.... Nie prawdaż.... jak gołębi para ...?...
O ty blady.... gdzie twoja wysoka tyara....
zbudził....
Dla czego ty się pozniej obudził.... dziecko cudze....
Myślałam że ja ciebie pocałunkiem zbudzę
Ze rozkwitniemy... razem.... w tym podziemnym grobie
tam
Opowiadając żesmy śln snili o sobie;...
O! duchy ktore trupy oszukują — złe są
Jak się zbudziła sama...
— Atesso! Atesso....
Ty martwa.... wstań.... przy tobie ja jestem... na ziemi
Ty taka sama.... czysta... z usty różanemi
co szmaragdów podobne
Z oczyma... szmaragdowymi podobnym ogniskom._
Ja twoj duch.... ja winienem twym martwym uściskom
cichy.... i spokojność winien pod mogiłą.....
Sen grobowcowy.... będę winien zmartwychwstanie....
J pamiętasz ze w grobie nic się nieruszyło
Jezus... wstawał z grobu....
Tylko raz... serca.... kiedy Chrystus budził zmarłe....
—... A moje wtenczas gdy go kładziono do złobu....
J gdy mu pasterz... kwiatki malenkie podawał
— Moje silniejsze wtenczas, kiedy zmartwychwstawał....
wtenczas gdy jak dziecię zmalał...
— Moje jasniejsze wtenczas... gdy w ptaku zakwilił....
w złobeczku wychwalił
— Moje, gdy go pasterz — malych [—] wychwalał
— Moje straszniejsze wtenczas gdy kamień odwalał....
— Moje straszniejsze, wtenczas gdy kamień odwalił.....
J wstał z grobu....
— Boże! więc my rozdzieleni....
— We mnie jest moc płomieni
Co rozerwane zwiąże....
Nie wiesz ty — gdzie ja dążę
Nie wiesz ty co ja stworze....

Dziecko ja jestem Boże....
Jdę gdzie przeznaczenie
i odrywa
Wiatr świszcze... i odrywa
Ze mnie wielkie płomienie.....
A pamietamkazdy
J ta sama z nich odpływa
leci
Po niebie się w, skłębia
J kształt sobie zdobywa
J ur się oziębia
J zostaje...
— Ja widzę
Także moje pacierze
Jako kwiateczki swieże
Jak każdy.... dusze bierze
Na srebrzystej łodydze
w ciemni....
Rozkwitające w niebie....
— My rowni — i nadziemni
Odtąd nierozerwani....
Schodzmy razem w dolinę
Schodzmy w powietrze sine
Do tej
Jak wielkiej otchłani......
wioski
Gdzie lasy... wioski
W bukowych lasów morza
Miedzy szum kaskad....
Schodzmy... silni i młodzi
A za nami ta zorza
Rozana niechaj schodzi
J skronie nam opasze
Zorza... powietrze nasze....
(schodzą.)
W zamku
Dziwnie... ta corka rybaka
Z naturą i krwią przeciwną,
Nad tym dzieckiem moc ma dziwną
J kto wie czy piękność taka
Zupełnie go nie uzdrowi....
A my ludzie rozumowi
czy ... to zjawisko
młodą
Uwazajmy... lecz tą parę ten bieg Boski
ow fenomen....
Jak nadzwyczajne igrzysko
Płodzącej matki natury...

Rękopis - dramat

k.13v

k.14r

k.14v

k.15r

k15v

k.13r

k.2r

k.10r

k.10v

k.2v

k.4r

k.4v

k.24r

k.2v pr

k.4r pr

k.4v pr

k.1r(a)

k.1v(a)

2r(a)

2v(a)

k.3r(a)

k.3v(a)

k.4r(a)

k.4v(a)

k.5r(a)

k.5v(a)

k.6r(a)

k.6v(a)

k.7r(a)

k.7v(a)

k.8r(a)

k.8v(a)

k.9r(a)

k.9v(a)

k.10r(a)

k.10v(a)

k.11r(a)

k.11v(a)

k.12r(a)

k.12v(a)

k.13r(a)

k.13v(a)

k.14r(a)

k.14v(a)

k.15r(a)

k.15v(a)

k.16r(a)

k.16v(a)

k.17r(a)

k.17v(a)

k.18r(a)

k.18v(a)

k.19r(a)

k.19v(a)

k.20r(a)

k.20v(a)

k.21r(a)

k.21v(a)

k.22r(a)

k.22v(a)

k.23r(a)

k.23v(a)

k.24r(a)

k.24v(a)

k.25r(a)

k.25v(a)

k.26r(a)

k.26v(a)

k.27r(a)

k.27v(a)

k.28r(a)

k.28v(a)

k.29r(a)

k.29v(a)

k.30r(a)

k.30v(a)

k.31r(a)

k.31v(a)

k.32r(a)

k.32v(a)

k.33r(a)

k.33v(a)

k.34r(a)

k.34v(a)

k.35r(a)

k.35v(a)

k.36r(a)

k.36v(a)

k.37r(a)

k.37v(a)

k.38r(a)

38v(a)

s.53(a)

s.54(a)

s.55(a)

Ojciec mój… każe złotym aniołom rozkazać,
Aby go pilnowały i strzegły mu włosa,
Póki spraw nie uczyni…
Zaprawdę jękiem swoim napełnił niebiosa
I duch swój tu odemknął bogatszy od skrzyni
Cedrów Salomonowych…
Święci są wszyscy nowi… kto dotknie się nowych,
Ten rękę ducha… wiecznie uczuje w płomieniach.
Ja powiadam…
Ja przez nich czynię teraz na świecie i gadam,
A wszyscy są jak duchy w ognistych cierpieniach,
Idąc przeciwko ciała.
Chwała na wysokościach — i jeszcze raz chwała, Chorus
Że i serce, i myśl już 〈〈
〉〉 Więc już o Syjonach
Taki duch w rządzie marzy… i niesławą…
Chce, aby go rząd przerastał postawą,
Pięknością — mocą ducha, co duch budzi,
Wielką miłością zbiorową brał ludzi,
W sercu swym wielkim rozkochał narody,
Chleby rozmnażał cudem — cofał wody —
Pozwalał siebie w grobie nakryć skałą
I znów wychodził z grobu — i brał ciało,
I pokazywał się w słonecznych włosach
Albo na ziemi — albo na niebiosach…
A nigdy nie rzekł… śmiertną czując trwogę:
Śmiertelny jestem naród — i nie mogę…
a) 〈 Bo gdy ja głodny, a chleba nie kradnę, 〉
A rząd mój złodziej, co ludy okrada,
Przed kim że to ja na kolana padnę,
Przed kim ustąpię
c) Bo to nieprawda, naród nieśmiertelny
b) Mam głód przymusić może… nędzę złamać 〈〈

TEST

Test - ramka genetyczna

proba

k. 2v

k. 29v

Patrz na tym obelisku... pracownicy prości
Nierozumiejąc — ryli historją miłości
Historią naszej duszy - jasnej - rozkochanej

Historją tej małżenskiej razem i siostrzanej
Pary serc naszych... siostro! obejmij w ramiona
Ten kamień... tam są

imiona

a) 〈 Nad tamtych dębów czołem
Jeszcze je słychać gwarzą
Na nieba ciemnej ścianie… 〉
b) 〈 Śród nieba błękitnego
Tam — nad dębowym wierszchem
Coś… gada… 〉
c) 〈 Coś gadało w błękicie…
Przy dębowych konarach 〉

"Samuel Zborowski - próba"

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis

"Samuel Zborowski - próba" · Rękopis - dramat

"Samuel Zborowski - próba" · TEST

Wszystkie właściwości artefaktu

Rękopis

Rękopis - dramat

TEST

Słowacki

covidek21

covidek44

Kleiner

Troszyński

a

b

c