Stanisława Blumenfeldowa z d. Adolfówna, 1° voto Bałabanowa, Stasia (ok. 1900-1942), filantropka, aktywistka społeczna, siostrzenica Ostapa Ortwina. Dzieciństwo spędziła w Samborze, gdzie jej ojciec był radcą sądowym. Do Lwowa przeprowadziła się około 1914 r. wraz z matką Henryką i bratem Wacławem. Uczyła się, podobnie jak Kowalska, w Prywatnym Gimnazjum Realnym Zreformowanym Marii Frenklówny we Lwowie. Studiowała historię sztuk. W 1918 r. brała udział w obronie Lwowa; wzięta do niewoli, zbiegła. W latach następnych należała do Związku Obrońców Lwowa. Około 1924 r. wyszła za mąż za Izydora Blumenfelda. W pierwszej połowie lat trzydziestych wraz z Haliną Górską w ramach działalności Związku Błękitnych angażowała się w pracę filantropijną. Od marca 1934 r. należała do zespołu redakcyjnego „Sygnałów”; odeszła w 1936 r., m.in. w związku z negatywnym stosunkiem do Kongresu Pracowników Kultury, zorganizowanym przez zespół skupiony wokół tego miesięcznika. Opiekowała się młodzieżą literacką, wspomagała wiele inicjatyw społecznych i kulturalnych. Dąbrowska poznała ją w 1938 r., gdy Blumenfeldowa zaprosiła ją w imieniu Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego do Lwowa. W czasie okupacji zajmowała się handlem, była zaangażowana we współpracę z Armią Krajową. W 1942 została aresztowana i osadzona w więzieniu przy ul. Łąckiego we Lwowie. Zginęła zamordowana najprawdopodobniej 12 XII 1942 r. Stała się prototypem Marii Ersztynowej w Przygodach człowieka myślącego M. Dąbrowskiej, niektóre jej cechy nosi Tamara Blumenthal, bohaterka Czarnej róży J. Stryjkowskiego.