Opis źródła:
Opis źródła:
Wszystkie zmiany
Wszystkie właściwości artefaktu
Deszcz leje, jakby się ktoś powiesił. Dobrodziejka sama?
Sama albo z dzieckiem, nie pański interes.
E, grzeczna to pani nie jest. A złe… to! Przenocować można?
Można wszystko, byle nie odrazu. A pan skąd?
Z kolei.
Pytam się skąd pan przyjechał. Zameldować trza.
Ot, jeździło się różnie. Raz na wozie, raz pod wozem. Ale najczęściej osobowy obsługuję. Jak ci się nabiegam po tych korytarzach, to nóg nie czuję.
To niech pan je zdejmie.
Jeździ człowiek, jeździ tymi pociągami i stąd ma pociąg do alkoholu. Gdyby chociaż doczepili jakąś cysternę.
To po co pan w takim razie przyjechał? Włazi pan po nocy, budzi pan samotną kobietę, wypocząć jej nie daje. Hrabia z pana!
Pan poeta?
Jaki ja tam poeta, panienko, kolejarz jestem, a po pracy gołębię hoduję.
To po co pan tu przychodzi? Na cóż ta terapia?
Po co, po co. Zaraz po co. Pierwszy raz tu pociąg stanął, panienko. Płynęliśmy, płynęliśmy, płynęliśmy, trochę się piło z pasażerami w sypialnym, a tu nagle – wyspa! Stacja! Pełno świateł. Kapitan kazał wyjść na ląd.
Pan sam, czy z pasażerami? Meldować trza.
Sam. Pasażerów to u nas nie mamy panienko. A jeżeli są, to nie mówią, a siedzą w pociągu i w milczeniu wódę piją. Na przykład dzisiaj, to były baby z odpustu.
Tak?
Gdzieś ja panienkę już widziałem… mój boże…
Duch?
Tak, duch. Tam, wewnątrz.
E, śniło się panu zapewne..
Gdzie tam śniło! Zaraz sen! Sen to najłatwiejsza konwencja, panienko, lecz gdzieś jakbym w rzeczywistości panią widział, prawie za nos ją trzymał, z przeproszeniem, delikatnie. Ale przypominam to jak przez dziurę w płocie. Niewyraźnie.
Przez dziurę w płocie? Podglądał mnie może pan pan możeBrzmienie powstałe w wyniku odręcznego zarysowania zmiany szyku (niebieskim długopisem)? Może w W solarium? Stary zbereźniku!
Ta dziura w płocie, to metafora, panienko. Jak człowiek jeździ tak jak ja przez całe życie, to lubi sobie od czasu do czasu pometaforzyć. Na przykład dzisiaj miałem dziwny sen, że byłem... hrabią.
Pometaforzyć? Nie słyszałam. Och, domyślam się już! Ale figlarz z pana! Pierwszy raz widzi pan kobietę, i już by pan ją metaforzył.
Ją nie, ale tak obok niej przenosić jakieś swoje intymne tęsknoty, porównania pełne od stacyjnych świateł, semaforów, szyn wrzynających się w horyzont srebrnym wybiegiem rozwidlonych palców…
Obok przenosić?
Jaki to tu wstęp, panienko. Masz oczy jak dwie latarnie ekspresu paryskiego, a kolejarz takiego szybkiego pociągu zatrzymać nie może. Chyba, żeby rozFragment widoczny pod skreśleniem maszynowym że by rozmontował szyny, albo opuścił semafor. A bufory, to…
…To mnie zaciekawia.
A tak, panienko.
I że rozmontuje pan szyny i podniesie pan szlabanSłowo widoczne pod skreśleniem maszynowym semafor?
Opuści, panienko.
Opuści?
Tak, panienko. Wówczas ekspres stanie, a ty panienko się zatrzymasz. Niby, ten pociąg…
… Skończy się?
Nie. Stanie.
Wszystko u niego odwrotnie, ale doprawdy on mnie zaciekawia.
Nigdy nie byłem piękny w sensie klasycznym, to prawda.
Słusznie, panienko. Człowiek, gdyby się był urodził w innych warunkach, mógłby być hrabią. Marzyłem o tym przez wiele lat, gdy jako dziecina czytywałem rzewne książki. „Chata Wuja Toma” i t.d. Ale życie potoczyło się inaczej. Jak przez most.
Przez most?
No tak. Pociąg przez most, a pod spodem rzeka.
Pan odczuwa do mnie pociąg przez most? To ciekawe.
Pociąg przez most.
… pędzi, a pan szuka przygód? Kobiety? O, myli się pan. Ja nie taka! Madame Kristinę nie weźmie pan na litość, ani na pociągSłowo widoczne pod skreśleniem maszynowym poezję. Poetom wystarczy ich własne współżycie z wierszem. Gdy mają żywą kobietę, to pisać nie mogą. Miałam tu takiego wariata. Wszystkom mu oddała jako panienka. A on jeszcze do hotelowej książki zażaleń wpisał, że się wyładował. Że mu twórczość zniszczyłam.
...Oczy jak dwie latarnie, a piersi jak zderzaki. Pani mi się podoba. Pani ma w sobie prąd, który czuję na całym kolejarskim moim ciele, pociachanym życiem.
Wpadł pan pod pociąg?
Nie, życie mnie ciacha.
Pan jest chyba nienormalny? Tam w pociągu, chyba bardzo trzęsie, co?
Oj, trzęsie, panienko, trzęsie. Stare tory. Bez przerwy du, du, du. A potem już człowiek tępieje. Coraz bardziej. To nie to, co telefon.
Dobrze panu mówić. Jak by pan tak jak ja podzwonił i bez przerwy słyszał y, y, y i nikt nie podnosi słuchawekki, to dopiero pan by by panBrzmienie powstałe w wyniku odręcznego zarysowania zmiany szyku (niebieskim długopisem) wiedział, co znaczy samotność telefonistki. Zamiast męża – słuchawka od telefonu.
Prawda. Żeby tak kolejarzowi chociaż dali jaki stary samolot, to by się tak mu nie nudziło. Zupełnie inaczej by się jeździło po szynach.
Samolot? Po szynach? Przecież samolot lata w powietrzu.
Oj XX lata, to prawda. Lecz jakbyśmy my kolejarze dostali samoloty, to przyrychtowalibyśmy je do szyn. Trochę by się wyklepało i człowiek by wygodnie jeździł. A tak, to jeżdżą kształty staroświeckie, proszę pani.
Nie podobają się panu moje kształty? Widzę, że doprawdy, mój dobry człowieku, przyzwyczajony jest pan raczej do wagonów i obrzydliwych, twardych ławek dla pospólstwa.
Nie o panią chodzi. Mówiłem o pociągach. Tam kształty staroświeckie.
Stare matrony jeżdżą?
Nie, pociągi.
Pański pociąg wydaje mi się normalny, choć na to pańskie „metaforzenie” nie mam chęci. Wydaje się pan być zbyt brutalny, a my kobiety lubimy początkowo pociąg, że tak powiem – delikatny…
Pani! To wszystko pozory! Lubię majsterkować od dziecka! Kiedyś, jako dziecko, naprawiałem pajęczyny, a muchom wyrywałem nóżki.
Brutal! Pajęczyny? Wyrywać nóżki? To obrzydliwe, fe!
Mogę także i telefon naprawić.
Ech, niech pan lepiej już robi te swoje szyny i semafory. Choć pożytek z tego będzie.
My tak gadu, gadu, a nocka za oknem i księżyc nad hotelem jak okno wagonu sypialnego w tunelowym dymie chmur. Człowiek spragniony jest snu.
Ach, tak. Prawda. Łóżko tu stoi stoi tuBrzmienie powstałe w wyniku odręcznego zarysowania zmiany szyku (czerwonym długopisem). A pieniądze pan ma?
Jakże bym nie miał. Nazbierało się tego trochę. Zamieniam zawsze drobne na gruby banknot i dla podróżnych nigdy nie ma drobnych.
Płaci pan 100 złotych.
100 złotych? Co to jest dla mnie dla mnie jestBrzmienie powstałe w wyniku odręcznego zarysowania zmiany szyku (niebieskim długopisem). Proszę!
Drobnych pan nie ma?
Ależ skąd. Chwała bogu, że 1000 zł jest. A Może potem zapłacić?
O, mnie pan na ten trick nie weźmie. Do rana rozmienią. Może ktoś jeszcze przyjdzie. Proszę oto bilet na toAutor wykreślił słowo „to” czerwonym długopisem, a następnie wycofał się ze zmiany i nadpisał to samo słowo niebieskim długopisem łóżko
.
Zbudzi mnie pani o 7-mej? Jutro znów du, du, du. I w podróż.
Proszę bilet do kontroli.
Pasażerowie bez biletu, wystąp! Biegiem do II klasy…marsz! Rozejść się… Non fume! Nie kurzyć. Nicht rauchen! Na postoju nie załatwiać się. Biegiem, wstąp!
Siąpi, siąpi ten deszcz, a niech to wszyscy djabli! Wciórności!!
Pamiętam, jak byłem na arabskim froncie, toa też padało. Boska artyleria, pioruny, to ci jak przyłoży, mój boże! Pamiętam jak jeden pasażer w czasie burzy siusiał na szyny. Piorun uderzył o 100 kilometrów, a jego spaliło.
Pan zapomina, że jest w towarzystwie kobiety.
Pan przyszedł spać?
Nieznana stacja. Nieznane miasto. Jakby do obozu wroga człowiek przyjechał.
Miasto się panu nie podoba? Czy pan przyszedł tu spać, pytam? Czy krytykować?
I spać i teoretyzować. Jak człowiek tak długo jak ja, proszę pani, samotnie jeździ, to lubi sobie poteoretyzować.
No tak. Zaczyna się. Tamten chciał ze mną pometaforzyć, a ten znowuż „poteoretyzować”. Taki jest los samotnej kobiety. A jurni ci kolejarze,! i słownictwo ich jakieś nowe, bliżej nieznane, aż dreszcz mnie przeszywa.
A co mnie to obchodzi? Co mi to przeszkadza? Acha! Pani narzeczony praktyk, dlatego pani nie lubi teorii.
Mój narzeczony jest „metafizorykiem” proszę pana. I zbije panu mordę.
„Hola moja panno!”, jak mówią w teatrze. A któż zabroni kolejarzowi teoretyzować? Gdyby jeszcze jakiś rewizjonizm, czy co, ale teorie niosą za sobą zawsze coś nowego. I mięsień w mózgu się rozwija.
On ma mięsień w mózgu. Mój boże, jakiż okropny mężczyzna. Dom na odludziu, nawet pomocy wezwać nie można!…
Po co pPani coś mówi?
Same usta pani chodzą? Daleko?
Tak trochę.
A, rozumiem. Pani obłąkana?
Nie, to od telefonów (
Pani wygląda mi na chorą. Może się pani położy do łóżka?
Do łóżka? E, nie. Ja sobie sypiam na stoliku przy słuchawce. Lubię twardo. dDeski, podłogi, bruk, asfalt ewentualnie gwoździe.
Gwoździe?! Na stoliku?!! Przy słuchawce?! Czy pani jest fakirem.ka? Pani na pewno jest chora. Proszę pokazać gardło!
Mówię, proszę pani pokazać gardło! Baczność! Ze mną nie ma żartów. Kontrolerem kolejowym jestem!
Oszczędź!
Warjatka.
Gardło i ten jego mięsień w mózgu. O boże!
Błagam, niech mnie pan nie teoretyzuje! A jeśli, to nie tu, przy tym śpiącym. Jestem sama, niewinna i narzeczony na mnie czeka!
… Gardło!
Masz! Aaaa!
...Wjazd?...
No, no, panienko, już w porządku.
Już po an teoretyzowaniuetyzował?
Pani jest obłąkana, doprawdy.
Jest. Ale ma pan tylko jeden banknot 1000 złotowy, a ja nie mam drobnych.
Zgadza się. A skąd pani o tym wie?
Znam zwyczaje kolejarzy. Podobno tak łatwiej. Nie potrzeba wydawać podróżnychm reszty. Niech pan da, rano oddam. Może ktoś jeszcze przyjdzie, to rozmienię
.
Nr. Pokoju 123234. Zgadza się? Czy to, to łóżko?
Yes!
Tu ktoś jest. A może to cień od latarni?
Czy to ważne?
Ważne, nie ważne, nie w tym rzecz, lecz sprzedano 2 bilety na to samo miejsce.
Oczy jak latarnie…
Oczy jak latarnie? Oszalałeś, mój przyjacielu?
On mówi, że ja mam oczy jak latarnie.
Pani? Zgasić!
…I dwa palce srebrnych szyn w horyzont…
Co ty pleciesz? Wstawaj!
Bilet pan ma?
…Cesarz?
Żaden cesarz! Kolejarz jak kolega, to znaczy jak wy, mój przyjacielu. Kolega ma bilet na to samo miejsce , co i ja..
Kasa sprzedała.
Oj, panienko, nie podoba mi się ta cała historia. Jak można sprzedawać 2 bilety na to samo łóżko? Przecież to nie pociąg, a hotel.
Każdy z nas ma swoje błędy. Pan też chyba nie jest ideałem.
Chcesz pani tu teoretyzować? A może nasz minister się pani nie podoba?, co?
….Nie, nie.
A może tak pometaforzyć? Co?
…Nie, nie…
No, dobrze. Niech się pani już nie obawia.
Spać nie dadząją po służbie.
Niech kolega nie jęczy, jak stara baba.
Oczywiście, proszę pana!
Śpią jak bracia sjamscy! Tylu klientów nie miałam tu od 50-ciu lat. AAcha. Ich pieniądze trzeba rozmienić. Możnaby pójść do sklepu, ale lecz sklepowa śpi już także tyle lat i dobudzić się jej nie można. Żeby teżn mój dyrektor Rolas wreszcie przyszedł. Wyjdę go poszukać.
Hotelik porządny, coś jakby zajazd. Tylko, że brak pięknej Andromedy. Już nóg nie czuję. Człowieka tak jakoś powytrząsa z myśli w tych cholernych podróżachSłowo widoczne pod skreśleniem maszynowym pociągach. Wciąż du, du, du – du, du, du. Kiedyś, jak się jeździło na koniu było o wiele lepiej. Koń ciszej rżał, niż te straszne lokomotywy. A gdy zagwiżdże to-to w tunelu, aż gęsia skórka. I potem dziwią się, że człowiek niemuzykalny. Że na koncerty nie chodzi i radio wyłącza.
Pan w sprawie hotelu?
Aaaaa! Ale mnie pani wystraszyła! Już nie to serce co kiedyś. Człowiek ma nadwątlone nerwy. Serenady już dawno mi przeszły.
Znam, to, znam. Chciał pan sobie poserenadzić, co? Metaforzyć, teoretyzować i serenadzić? Tak? Stara szelmoa!
No, no, niech no piękna Andromeda trzyma rączki przy sobie.! Komu stara szelma, a komu stary konduktor kolei państwowej – szelmutko.! Nie po to kończyłem szkołę, aby byle kto mnie klepał. Jeszcze biedę klepać, rozumiem, ale mnie? Kolejarza.?
Podoba mi się. W odróżnieniu od tamtych inaczej jakoś zabiera się do rzeczy.
Co to za portrety?
O, tTo hotel z tradycją.
A ten trzeci?
To rycerz.
Hm. Skądś znam te rysy! Podobny do mego dziada, co zginął pod Kulataraxem.
Gdzie, proszę?
Pod K u l a t oa r a x e m.
To brzydka sprawa. Udusił się śpiąc pod kołdrą w hoteluw hotelu śpiąc pod kołdrąBrzmienie powstałe w wyniku odręcznego zarysowania zmiany szyku (niebieskim długopisem), a potem przygnieciono go innym klientem.
Może podglądał mnie pan w kąpieli?
Podglądać w kąpieli? E, nie. To nie my. W pociągach nie ma łazienek. Chyba, że się pani kąpała pod zbiornikiem.
Pod zbiornikiem. A Ffe!
Mój panie, pan mnie obraża. Mnie i… Karlove Vary!
To żadna obraza, proszę pani. Pamiętam jak jedna Amerykanka po pijanemu kąpała się pod zbiornikiem. Wychodziła z podróżnego kufra, i wmawiała w nas, że wychodzi „z muszli jak Venus”. Tylko, że kufer w żadnym wypadku nie przypominał muszli. Miał hotelowe naklejki.
Może mi pan rozmienić 2 tysiące?
Pani żartuje. Wolne żarty, moja mała. Mam tysiąc i to w jednym banknocie.
Wiedziałam. Nie ma drobnych, jak tamci.
Nie mam.
To nie będzie hotelu.
Nie będzie?
A nie będzie.
Twarda bestia. Niech ci będzie.
Ci jak ci. Do mnie mówi się Madame Kristina.
Niech ci będzie, madame Kristina. Oto proszę banknotbanknot proszę.
Resztę jutro wydam. Proszę oto bilet.
Pokój 124234? To tu?
Tak.
Tu ktoś jest?
O, to niebezpieczne! Miej się na baczności. Ten hotel pachnie mi jakoś niesamowicie.
Dotknąłem ciała.
Mnie pan nie dotykał. Pan chyba zwarjował.
Cały drżę jak osika. Nie, gorzej. Jak wagon bez resorów.
Zachowuje się pan nie jak kolejarz, a jak błędny rycerz.
Czy tak bardzo boi się pan… kobiety?
To… pani?
Ja czy nie ja, wszystko jedno. Ciało jest tylko ciałem.
Same wygody: Łóżko z kobietą.
Pan wącha?
Nie, studiuję.
Na politechnice?
Nie,. pPanią .
Acha. Więc on to nazywa studiowaniem. Jeden chciał metaforzyć, drugi teoretyzować, a ten studiować. Dziwna to kolejarska brać.
Siedząc na łóżku, wydało mi się przed chwilą, że od pani jedzie dymem.
To od pana jedzie czosnkiem, mój panie.
Wyraźnie wydało mi się, gdy kładłem się i dotknąłem pani ciało, że od pani jedzie dymem.
Ach, to co innego.
No to co, położymy się?
Niech będzie.
Łobuz! Świnia! Łajdak!
Kolejarz III z biletem w ręku zbliża się do kolejarzy)
To moje łóżko.
To moje.
Koledzy się zapominają.
To ten kolega nie panuje nad swoim wiekiem i pod pretekstem tego hotelu, ściska moje ciało.
Wolałbym ściskać starego trupa, niż pańskie ciało. Tfuy!
Tak mówi się do Kolegi? Tak? A związki zawodowe? Kolega się zapomina!
Pańskie ciało powinno leżeć w grobie, a nie przynależeć do zawodowych związków.
Pan się zapomina!
Wstydziłby się kolega ściskać mnie za kolano. 30 lat pracy na kolei, żadnej nagany, i żaden konduktor nie ściskał mnie jeszcze za kolano.
Niestety!
Pan wstydu nie ma, młodzieńcze.
Szanuj pan moją siwą głowę.
Wolę szanować zieleń w parku Depcę po pańskiej siwej głowie.
Panowie śpią na moim miejscu. Oto bilet.
To pan śpi na moim.
Nie, to pan śpi na moim.
Jak panom nie wstyd spać razem! ze sobą, wam, przedstawicielom państwowej kolei.! Żeby jeszcze jacyś artyści, a to zdrowi ludzie! Pan, stary człowieku, śpi z młodym, który może być pańskim synem i jeszcze czyni to z kolejarzem. Deprawuje go pan na moim łóżku.
Na pańskim łóżku?
Na pańskim? Bezczelny. I to kolejarz. A związek zawodowy co na to?
Co ma do tego związek?
Podwójnie bezczelny.
Co? Związek?
Nie związek, a pan!
Coś mi się wydaje, że to Madame Kristina.
Madame?
Pani... Madame?
Panowie nie mieli drobnych, położyłam więc was w jednym łóżku.
Chciało się zarobić na łóżku, co? 3 biletyciki na to samo miejsce, co? Jak na kolei, co? A pieniądze do kieszoneczki, co?
(
Dziurkaczem!
Tak, dziurkaczem!
Zdaje się, że was rozumiem…
Ani teoretyzować!
Phy! I pogarda dla studiów!
I bilety!
I pieniądze do kieszeni!
I dym z ust, tak? Niby ząbków się nie myło!
Dziurkaczem!
Zabić dziurkaczem.
Przedziurkować!
Jak bilet…
Jak miesięczny…
Jak personalny…
Panowie! Zabijmy w sobie kompleksy!
Nie, nie! Lepiej już metaforzcie, teoretyzujcie, studjujcie, byle nie dziurkaczem!lb/>
Nie zabijać!!!… Byle nie zabijać swoich kompleksów! Przecież możecie zostać jeszcze artystami! Panowie!
Dziurkować!
Przedziurkować ją na rzeszoto!
Katharsis!
Katar czy Katharsis, wszystko to gra słów. Zabić ją!
Niech tam będzie Katharsis.
…Ale krwi to miała!
Tak. Napasła się naszą krwią.
No tak, ale kto nas teraz obudzi?